انواع تلسکوپ | بهترین انتخاب برای یک مبتدی چیست؟

انواع مختلفی از تلسکوپ ها برای علاقه مندان به کاوش در آسمان شب وجود دارد. تلسکوپ ها در طرح های مختلفی عرضه می شوند و برخی از آنها از دهه 1600 به وجود آمده اند.

اولین نوع تلسکوپی طراحی شده یک تلسکوپ انکساری بود که توسط عینک سازی هلندی در سال 1608 طراحی شد. اندکی بعد، گالیله این طرح تلسکوپ انکساری را ارتقاء داد و از آن در نجوم استفاده کرد

سه نوع اصلی تلسکوپ عبارتند از تلسکوپ های انکساری یا شکستی، تلسکوپ های انعکاسی و تلسکوپ های ترکیبی یا کاتادیوپتری. تنوع و طرح های هیبریدی متنوعی برای هر کدام از اینها وجود دارد.

تلسکوپ انعکاسی Dobsonian به دلیل ترکیبی از سهولت استفاده، عملکرد و مقرون به صرفه بودن، بهترین نوع تلسکوپ برای افراد مبتدی محسوب می شود. برای اهداف عکاسی نجومی، یک تلسکوپ انکساری جمع و جور ضد اعوجاج مناسب تر است.

در صورتیکه مبتدی بوده و به دنبال خرید اولین تلسکوپ خود هستید، توصیه می شود دیدگاه واضحی در مورد کاربرد (یعنی بصری، عکاسی، سیاره ای، اعماق آسمان و غیره)، بودجه در دسترس و سطح پیچیدگی مد نظر برای راه اندازی تجهیزات داشته باشید. همچنین پیشنهاد می شود مقاله تلسکوپ چیست را نیز مطالعه کنید

در هر تلسکوپ نجومی هدف اصلی جمع آوری نور است. اغلب بر روی بزرگنمایی تلسکوپ تمرکز می شود، که در واقع نسبت به توانایی ابزار برای جمع آوری نور بیشتر از چشم غیر مسلح ناظر اهمیت کمتری دارد.

هنگام انتخاب تلسکوپ، مشخصات بسیار متفاوتی دخیل هستند، اما مسلماً دو عامل مهم فاصله کانونی و دیافراگم را بایستی مد نظر قرار دهید. می‌توانید از فاصله کانونی تلسکوپ به عنوان ‘بزرگنمایی’ آسمان و اندازه‌ای که یک شیء خواهد داشت، فکر کنید. قطر دهانه تلسکوپ نیز تعیین‌کننده‌ای برای نورانی بودن شیء خواهد بود، زیرا یک تلسکوپ با قطر بزرگتر قادر به جمع‌آوری نور بیشتری در یک زمان خواهد بود.

بهترین تلسکوپ چیست؟

من یک عکاس ستاره‌شناس تمام وقت هستم و از انواع مختلف تلسکوپ‌ها برای همچنین مشاهده و عکاسی از شگفتی‌های آسمان شب استفاده کرده‌ام. برخلاف مقاله‌های دیگری که در وب منتشر شده‌اند و توضیح می‌دهند ‘بهترین تلسکوپ’ آن است که در آمازون پیشنهاد می‌شود، من چند نصیحت صادقانه برای شما دارم.

به خاطر داشته باشید که این نظر از دیدگاه یک مشاهده‌گر ستاره‌ها در حیاط خانه است که اصولاً بر روی عکاسی از آسمان‌های عمیق تمرکز دارد، اما همچنین دوست دارد یک یا دو بار به جلسات نجومی بروید تا تجربه بصری را هم تجربه کند. پیشنهادات زیر برای کسانی است که به دنبال مشاهده اشیاء در فضا از طریق تلسکوپ هستند.

اگر به طور اصلی به عکاسی از طریق تلسکوپتان علاقه دارید، لیست تلسکوپ‌های بهترین برای عکاسی از ستاره‌ها را بررسی کنید.

کدام تلسکوپ برای مشاهده سیارات بهتر است؟

اگر به مشاهده نزدیک سیارات منظومه شمسی علاقه دارید، بهترین گزینه تلسکوپی با قطر دهانه بزرگ خواهد بود. تلسکوپ‌های دوبسونی با آینه حداقل 8 اینچ، گزینه‌های عالی هستند، اما 10 یا 12 اینچ حتی بهتر خواهد بود.

اگر می‌خواهید جزئیات سیارات را به تصویر بکشید، تلسکوپ با بزرگنمایی بالا و دهانه بزرگ مانند تلسکوپ اسکمیدت-کسه‌گرن یک گزینه بسیار خوب خواهد بود. این تلسکوپ‌ها می‌توانند به یک نصب اقلیم‌نما با دنبال کردن دقیق حرکت سیارات در آسمان نصب شوند.

چه چیزی به عنوان بهترین تلسکوپ در نظر گرفته می‌شود؟

تعیین “بهترین” تلسکوپ به ترجیحات مشاهده شخصی، اهداف و بودجه شما بستگی دارد. با این حال، وقتی مردم این سوال را از من می‌پرسند، من اغلب یک تلسکوپ دوبسونی 8 اینچی را پیشنهاد می‌کنم زیرا یکی از بهترین تجربه‌های کاربری را با قیمت مناسب ارائه می‌دهد.

تلسکوپ‌های بازتابی به قطرهای بزرگتر در قیمت‌های مناسب ارائه می‌دهند که باعث مشاهده‌های عمیق‌تر و جزئی‌تری از سیارات، ماه و حتی اشیاء عمقی از جمله کهکشان‌ها و میغ‌ها می‌شود. بررسی من درباره تلسکوپ Celestron StarSense Explorer Dob را به عنوان یک نمونه عالی از این نوع تلسکوپ مشاهده کنید.

کدام تلسکوپ برای مشاهده کهکشان‌ها بهتر است؟

از آنجایی که اکثر کهکشان‌ها از نقطه نظر ما در زمین به اندازه‌ای کوچک و کم نور به نظر می‌آیند، تلسکوپ‌هایی با قطر دهانه بزرگ توصیه می‌شوند زیرا نور بیشتری را جذب می‌کنند. تلسکوپ‌های بازتابی نیوتونی برای افراد با بودجه محدود یک گزینه عالی هستند و جزئیات قابل توجهی از درخشان‌ترین کهکشان‌ها در آسمان شب را می‌توانند جذب کنند.

کهکشان‌های بزرگتر تقریباً در هر تلسکوپی تحت شرایط مناسب قابل مشاهده هستند. به عنوان مثال، اولین تصویر موفق من از کهکشان آندرومدا با استفاده از یک تلسکوپ با عدسی‌های کوچک با قطر 80 میلیمتر گرفته شد. با این حال، مشاهده کهکشان‌ها از طریق آی‌پیس تلسکوپ‌های این نوع ایده‌آل نیست.

اگر به دنبال تجربه مشاهده بی‌نظیری هستید، یک تلسکوپ دوبسونی با قطر دهانه 12 اینچ یا بیشتر اشیاء کم‌نورتری را نشان می‌دهد نسبت به اکثر تلسکوپ‌های دیگر. تلسکوپی که در زیر نشان داده شده است (Sky-Watcher FlexTube 350P) بزرگترین تلسکوپ بصری است که تا کنون استفاده کرده‌ام، و من توانستم در این تلسکوپ بیشترین تعداد کهکشان‌ها را مشاهده کنم نسبت به هر مدل دیگری که دارم.

تلسکوپی برای دیدن حلقه‌های سیاره زحل چیست؟

مشاهده حلقه‌های مشهور سیاره زحل از طریق تلسکوپ یکی از تجربیات یادگاری در علم آسمان شناسی است. اگرچه تقریباً هر تلسکوپی قابلیت مشاهده سیاره زحل را دارد، برای مشاهده جزئیات آنها، تلسکوپی با بزرگنمایی متوسط تا بالا توصیه می‌شود.

برای دیدن جزئیات حلقه‌های سیاره زحل، تلسکوپی با قطر دهانه حداقل 150 میلیمتر (6 اینچ) و طول کانونی بیش از 1000 میلیمتر توصیه می‌شود. استفاده از یک نصب اقلیم‌نما با دنبال کردن کامپیوتری تلسکوپ کمک می‌کند تا به راحتی برای مدت زمان بیشتری بر روی سیاره تمرکز داشته باشید.

در ویدئوی زیر، می‌توانید من را در حال عکاسی از سیاره زحل از طریق تلسکوپ Celestron Edge HD 11 در حیاط دنبال کنید.

بهترین تلسکوپ برای مشاهده ماه چیست؟

احتمالاً مشاهده ماه از طریق تلسکوپ، آسان‌ترین چیزی است که می‌توانید ببینید، و هرگز خسته کننده نیست. با کراترهای جذاب و مراحل مختلف ماه، مشاهده نزدیکی منظره ماه برای بسیاری از مشاهده‌گران ستاره‌شناسی جذابیت دارد.

هر تلسکوپ نجومی (مگر اینکه خراب باشد) مناسب مشاهده ماه است. با این حال، تلسکوپ‌های عدسی که به خوبی تصحیح شده باشند، احتمالاً نمایش‌های خوش‌تری را ارائه خواهند داد. یک تلسکوپ عدسی آپوکروماتیک میانه با قطر دهانه 100 میلیمتر نمایش‌های تیز و جزئی از ماه را فراهم می‌کند.

اگر عکس‌های دقیق از سطح ماه را دنبال می‌کنید، تلسکوپی بزرگتر مانند تلسکوپ بازتابی نیوتونی یا اسکمیدت-کسه‌گرن مناسب است. یک دهانه حداقل 10 اینچ یا بیشتر، به شما تعداد بی‌شماری از کراترهای ماه را بر روی سطح آن نشان خواهد داد که می‌توانید به جزئیات آنها مشاهده کنید.

مشخصات اصلی تلسکوپ

مشخصات تلسکوپ‌ها می‌توانند بسته به نوع تلسکوپ (مانند اپتیکی، رادیویی، فضایی)، هدف مورد استفاده (مانند اخترشناسی، نظارت، بررسی فضا) و پیشرفت‌های فناوری متفاوت باشند. با این حال، در زیر تعدادی از مشخصات کلیدی که معمولاً با تلسکوپ‌ها مرتبط هستند، آمده است:

• فاصله کانونی (بزرگنمایی)
• نسبت کانونی (قابلیت جمع آوری نور)
• دیافراگم (سایز لنزهای شیئی/آینه اصلی)

فاصله کانونی میدان دید فرد را تعیین نموده و بر میزان دید شخص از طریق تلسکوپ تأثیر می‌گذارد، دیافراگم نیز میزان نور دریافتی و سطح جزئیات را مشخص می‌کند.

این دو عامل بر اساس نوع تجربه ای که به دنبال آن هستید، یک تجربه تماشای منحصر به فرد ایجاد می کنند. در زیر سه نوع اصلی تلسکوپ بعلاوه مزایا، معایب و چند نمونه از هر نوع تلسکوپی که با آن کار کرده ام، ارائه می شود.

در درجه اول به عنوان یک عکاس نجومی، و در درجه دوم بعنوان یک ستاره شناس بصری، سردرگمی برخی از افراد در مورد انتخاب اولین تلسکوپ را درک می کنم. متأسفانه، تلسکوپ واحدی برای هم مشاهدات بصری عالی و هم عکاسی نجومی عملی وجود ندارد.

تلسکوپ های انکساری

یک تلسکوپ انکساری دارای یک عدسی شیئی شیشه ای به عنوان واحد تمرکز اصلی در جلوی یک لوله بلند برای جمع آوری نور است. این لنز معمولاً از دو یا چند جزء عدسی تشکیل شده که در آن نور هنگام عبور از لوله خم می‌شود (یا شکسته می‌شود) تا تصویری واضح را ایجاد و اعوجاج را کاهش دهد.

قبلا”، من در مورد افکار خود در مورد استفاده از یک تلسکوپ انکساری برای عکاسی نجومی نوشته ام و معتقدم این مدل بهترین انتخاب برای شروع عکاسی نجومی در اعماق آسمان است.

تلسکوپ های شکستی/ انکساری مدرن در دو سبک یافت می شوند: آکروماتیک و آپوکروماتیک. این سبک‌ها هر دو به صورت متفاوتی برای کاهش انحراف رنگی (یعنی حاشیه‌های رنگ یا اعوجاج/پراکندگی رنگ) طراحی شده‌اند، که یک مشکل رایج در لنزها (یعنی انکسارها) هنگام انکسار یا خم شدن رنگ ها می باشد.

علت این امر قادر نبودن لنز برای رساندن تمام طول‌موج‌های رنگ به یک صفحه کانونی بوده و/یا اینکه آنها در مناطق مختلف صفحه کانونی متمرکز شده و باعث عدم تطابق رنگ در نقطه کانونی می‌شوند.

روش هایی برای کاهش انحراف رنگی وجود دارد. در یک روش از چندین لنز جبران کننده برای مقابله با انحراف رنگی استفاده می شود. روش دیگر استفاده از فاصله کانونی شیئی زیاد (فاصله بین فوکوس و هدف) برای به حداقل رساندن این اثر می باشد.

رفرکتورهای آپوکروماتیک (آپوکرومات) وسایلی تهیهشده از مواد خاص با واگرایی بسیار کم می باشند. آنها به گونه ای طراحی شده اند که سه طول موج (معمولاً قرمز، سبز و آبی) را در یک صفحه متمرکز کنند. خطای رنگ باقیمانده (طیف سوم) را می توان تا مرتبه ای کمتر از لنزهای آکروماتیک کاهش داد.

چنین تلسکوپ‌هایی حاوی عناصری از فلوریت یا شیشه‌های مخصوص با واگرایی فوق‌العاده کم (ED) هستند و تصویر بسیار واضحی تولید می‌کنند که عملاً عاری از انحراف رنگی است. با توجه به مواد خاص مورد نیاز در ساخت، تلسکوپ های انکساری آپوکروماتیک معمولاً گرانتر از تلسکوپ های دیگر دارای دیافراگم مشابه هستند.

مزایای تلسکوپ های انکساری

از آنجائیکه بایستی با اعوجاج رنگی مقابله کرد، تلسکوپ های انکساری می توانند گزینه قابل اطمینان تری باشند. پس از تنظیم اولیه، سیستم نوری آنها نسبت به تلسکوپ انعکاسی در برابر ناهماهنگی مقاومت بیشتری نشان می دهد.

سطح شیشه ای داخل لوله نیز کاملا” از فضای بیرون مجزا شده و از آن در برابر گرد و غبار و سایر اختلالات لنز محافظت می کند و نیاز به تمیزکاری لنز را کاهش می دهد.

رفرکتورهای با کیفیت همچنین قادر به ارائه تصاویر واضح، با کنتراست و بزرگنمایی بالا هستند، که باعث می‌شود برای عکاسی نجومی و رصد سیاره‌ها/ماه تلسکوپ مناسبی باشند.

آنها همچنین نسبت به سایر انواع تلسکوپ معمولاً بسیار کوچکتر و قابل حمل هستند. در نتیجه مانند برخی از انواع تلسکوپ های بزرگ تر به یک مقر استوایی تلسکوپ بزرگ نیازی ندارند.

تلسکوپ های انکساری که استفاده کرده ام:

• Radian Raptor 61
• William Optics RedCat 51
• William Optics Zenithstar 61 APO
• William Optics Zenithstar 73 APO
• Sky-Watcher Esprit 100 ED APO
• Explore Scientific ED80
• Explore Scientific ED102
• Explore Scientific ED140 APO

هنگام خرید اولین تلسکوپ عکاسی نجومی، یک تلسکوپ انکساری بهترین انتخاب می باشد و سایز جمع و جور، اپتیک واضح و امکانات تصویربرداری با میدان دید وسیع برای مبتدیان عالی است.

معایب تلسکوپ انکساری:

هرچند تلسکوپ های انکساری قابل حمل و با بادوام هستند ولی در مقایسه با سایر انواع تلسکوپ ها به تعمیر و نگهداری زیادی نیاز ندارند اما چند جنبه منفی نیز دارند که بایستی مد نظر قرار داد:

1. 1. اعوجاج رنگی: تلسکوپ های انکساری به دلیل ایجاد انحراف رنگی که نوعی اعوجاج می باشد، معروف هستند و منجر به عدم تمرکز رنگ های مختلف نور در یک نقطه می شود. این اعوجاج می تواند منجر به ایجاد حواشی بنفش یا هاله هایی در اطراف اشیاء روشن در تصویر شود.
2. 2. میدان دید وسیع: میدان دید تلسکوپ انکساری در مقایسه با سایر انواع تلسکوپ ها نسبتا” وسیع است. بزرگترین تلسکوپ انکساری من تنها دارای فاصله کانونی 1050 میلی متر می باشد.
3. 3. گران بودن: تلسکوپ های انکساری با کیفیت ممکن است بخصوص در مقایسه با تلسکوپ های انعکاسی با دیافراگم مشابه بسیار گران باشند.

این معایب را می توان با استفاده از یک تلسکوپ انکساری آپوکروماتیک با کیفیت که برای کاهش اعوجاج رنگی طراحی شده کاهش داد. علاوه بر این، یک تخت کننده میدان دید می تواند به بهبود کیفیت تصویر نهایی کمک کند.

تلسکوپ های انعکاسی

برخلاف تلسکوپ انکساری، در یک تلسکوپ انعکاسی از آینه‌هایی (که به سمت داخل خم می‌شوند) برای انعکاس نور عبوری از داخل لوله به آینه ثانویه نزدیک بالای لوله که نور را به چشمی هدایت می‌کند، استفاده می شود.

گفته می شود که تلسکوپ های انعکاسی بهترین گزینه برای خرید هستند زیرا آنها بیشترین دیافراگم را ارائه می دهند. برای مثال، یک تلسکوپ انکساری با قطر 6 اینچ می تواند تا 10 برابر یک تلسکوپ انعکاسی Newtonian 6 اینچی قیمت داشته باشد. بسیاری از تلسکوپ های انعکاسی/بازتابنده برای مشاهده سیارات (مانند مریخ، مشتری یا زحل) عالی بوده و طراحی ساده آنها ساخت آنها را آسان می کند، لذا گزینه های ارزان قیمتی هستند.

رایج ترین شکل این مدل، تلسکوپ انعکاسی Newtonian می باشد که توسط اسحاق نیوتن اختراع شده است.

یک بازتابنده Newtonian شامل یک آینه اولیه منحنی، دیش مانند برای جمع آوری نور در انتهای تلسکوپ می باشد. در بالای تلسکوپ، یک آینه ثانویه مورب و کوچک، نور را از آینه اصلی به چشمی کناره تلسکوپ، هدایت می کند.

استفاده از آینه های خمیده به سمت داخل به جای عدسی شیشه ای نیز باعث از بین رفتن انحراف رنگی می شود زیرا طول موج ها از آینه به یک نقطه واحد باتاب می شوند.

آینه شیئی روی یک تلسکوپ انعکاسی در امتداد انتهای پشتی تلسکوپ پشتیبانی می شود، بنابراین می توان آینه ها را بسیار بزرگ ساخت. در مقایسه با انوع تلسکوپ های انکساری سایز مشابه، ساخت تلسکوپ انعکاسی ارزان‌تر بوده و بنابراین خرید آن نیز مقرون به صرفه تر است.

من طراحی پایه دابسونی را بهترین تلسکوپ برای مبتدیان می دانم. دیافراگم بزرگ با قابلیت جمع آوری نور زیاد، یک فرمت عملی برای مشاهده را با قیمتی مقرون به صرفه ارائه می دهد.

بازتابنده‌های Newtonian در نسبت‌های کانونی از f/4 تا f/8 به خوبی کار می‌کنند و برخلاف تلسکوپ‌های انکساری، قادرند میدان دید وسیعی نسبت به دیافراگم فراهم کنند.

معایب این نوع تلسکوپ عبارت است از اینکه ممکن است به راحتی از تراز خارج شده (تصاویر)، و با یک لوله بدون پوشش /کاملا” باز، اپتیک ها نیاز به تمیز کردن مکرر دارند.

با یک آینه ثانویه مورد استفاده برای هدایت نور به یک نقطه دید راحت تر، این آینه قادر به ایجاد اثرات انکساری می باشد.

تلسکوپ های انعکاسی که استفاده کرده ام:

• Sky-Watcher Heritage 130mm
• Apertura AD8 Dobsonian Reflector Telescope
• Orion 8” f3.9 Newtonian Astrograph

کولیماسیون چیست؟

به طور کلی، تلسکوپ های انعکاسی نسبت به سایر طرح های تلسکوپ نیاز به تعمیر و نگهداری بیشتری دارند. بازتابنده ها باید به طور منظم با هم هماهنگ شوند تا با توانایی بهینه خود کار کنند.

فرآیند تنظیم یا کولیماسیون تلسکوپ انعکاسی شامل تراز نمودن دقیق آینه های تلسکوپ با استفاده از ابزارهای تخصصی و ساده می باشد. در صورت داشتن تلسکوپ انعکاسی، یک کولیماتور لیزری ابزار مفید برای خرید است.

نمودار زیر نشان‌دهنده آنچه از طریق یک آی‌پیس کولیماتور از طریق لوله فوکوسر یک آینه‌ای می‌بینید، را نشان می‌دهد.

تلسکوپ های Ritchey-Chrétien

در تلسکوپ های ریچی کریتین (RC’s) از طراحی دو آینه ای برای تمرکز تصویر استفاده می شود. این سیستم آینه ای تلسکوپ RC را در رده انعکاسی قرار می دهد.

RC تلسکوپ‌های خارق‌العاده‌ای برای عکاسی نجومی با فاصله کانونی زیاد از اجرام دوردست و کوچک در آسمان شب هستند. در واقع تلسکوپ فضایی هابل یک نوع تلسکوپ ریچی کریتین است.

آینه ثانویه در ریچی کریتین با چهار پایه (پره های عنکبوتی) درست مانند تلسکوپ Newtonian نگه داشته می شود. این باعث ایجاد پراکنش های انکساری در ستارگان درخشان یک عکس نجومی می شود که اکثراً به جذابیت تصویر می افزاید.

طراحی ریچی کریتین برای ارائه یک تجربه کما و بدون انحراف رنگی به لطف اپتیک به خوبی اصلاح شده طراحی شده است.

در اواخر سال 2018، من فرصتی برای آزمایش اولین تلسکوپ ریچی کرتین (iOptron Photron RC6) داشتم. در طراحی این تلسکوپ کاتادیوپتری از آینه های اولیه و ثانویه هذلولی استفاده می شود.

تلسکوپ های کاتادیوپتری

در تلسکوپ کاتادیوپتری (یا ترکیبی)، هم از لنز و هم از آینه استفاده می شود. مهمترین جذابیت این نوع تلسکوپ‌ها این است که با لوله‌هایی به طول دو تا سه برابر عرضشان بسیار جمع و جور هستند.

در نتیجه می توان یک تلسکوپ با دیافراگم بزرگ و فوکوس زیاد که برای حمل بسیار راحت است را تهیه کرد. این نوع تلسکوپ نیاز به کولیماسیون نوری گاه به گاه دارد، اما چیزی نیست که تا به حال تجربه کرده باشم.

در تصویر زیر یک تلسکوپ 11 اینچی اشمیت-کاسگرین با فاصله کانونی 2800 میلی متر در F/10 نشان داده می شود. به لطف دیافراگم بزرگ و فاصله کانونی زیاد (بزرگنمایی بالا)، این تلسکوپی است که من از آن برای عکاسی از سیارات با جزئیات چشمگیر استفاده می کنم.

لوله‌های این تلسکوپ‌ها مانند تلسکوپهای انکساری برای جلوگیری از ورود آلودگی و گرد و غبار مهر و موم شده‌اند، که به خصوص در محیطی مستعد این نوع شرایط، یک مزیت مهم محسوب می شود

برای کنترل شبنم/رطوبت، یک هود لنز (سپر شبنم) به جلوگیری از تجمع رطوبت روی صفحه اصلاح کننده در معرض دید کمک می کند.

اشمیت-کاسگرین (مانند سلسترون C8، C11، و غیره) یک تلسکوپ کاتادیوپتری است که مسیر نوری بازتابنده کاسگرین را با صفحه تصحیح کننده اشمیت برای ایجاد یک ابزار نجومی جمع و جور ترکیب کرده و از سطوح کروی ساده استفاده می‌کند.

تلسکوپ های کاتادیوپتری که استفاده کرده ام:

• Celestron Edge HD 11

تلسکوپ کاتادیوپتری دیگری که به طور گسترده برای نجوم استفاده می شود، ماکسوتوف-کاسگرین یا اختصار” «ماک» است. بر خلاف انواع انعکاسی و انکساری، این طرح تلسکوپ دچار اعوجاج یا انحراف رنگی نمی شود.

این تلسکوپ ها برای مشاهده ماه و سیاره و همچنین کاربردهای زمینی در طول روز عالی هستند. نسبت کانونی کندتر این نوع تلسکوپ به این معناست که نور کمتری نسبت به برخی از تلسکوپ‌های با نسبت کانونی سریع به چشمی (یا دوربین کاربر) می‌رسد.

تلسکوپ متداول “Mak-Cass” در بازار امروز Celestron NexStar 4SE است. این یک طرح 4 اینچی (102 میلی‌متری) Maksutov-Cassegrain در یک پکیج کامپیوتری فشرده (GoTo) است.

عکاسی نجومی

اگر هدف شما عکاسی نجومی در اعماق آسمان است، انتخاب تلسکوپ مناسب به انواع اجسامی که قصد دارید از آنها عکاسی کنید بستگی دارد. من فهرستی از 10 تلسکوپ‌های عکاسی نجومی برتر موجود را به همراه عکس هایی که با آنها گرفته ام را جمع‌آوری کرده‌ام.

برای سحابی‌ها و کهکشان‌های بزرگ، یک تلسکوپ انکساری سه‌گانه آپوکروماتیک با کیفیت انتخابی عالی محسوب می شود. برای کهکشان های کوچک و عکاسی نجومی سیاره ای، یک SCT با فاصله کانونی زیاد مناسب تر است.

تقریباً هر تلسکوپی برای عکاسی از ماه بعلت بزرگ و درخشان بودن آن مناسب ا است. اما اجرام دیگر موجود در فضا، مانند ستاره های دنباله دار، خوشه های ستاره ای، و کهکشان ها می توانند چالش برانگیزتر باشند.

برای ضبط تصاویر از فضا بوسیله تلسکوپ، باید دوربینی را با استفاده از آداپتورهای مناسب به تلسکوپ متصل نمود.

همچنین می توان دوربین خود را برای عکاسی از ماه یا سیارات درخشان روی چشمی تلسکوپ نگه داشت، اما این روش می تواند چالش برانگیز بوده و نتایج ضعیفی به همراه داشته باشد.

بیشتر عکس‌های نجومی از آسمان که من گرفته‌ام با کمک تلسکوپ‌های انکساری آپوکروماتیک ضبط شده اند. دوربین به طور مستقیم بر روی لوله کشویی متمرکز کننده مجموعه لوله نوری (فوکوس اولیه) و با استفاده از فاصله کانونی اصلی ابزار قرار می گیرد.

در نتیجه برای عکاسی از اجسام مختلف در فضا (بزرگ و کوچک) باید از مجموعه ای از انواع مختلف تلسکوپ استفاده شود.

نتیجه گیری

مناسب ترین نوع تلسکوپ برای شما به کاربردهای مد نظر شما بستگی دارد. اگر شما یک مشاهده گر معمولی آسمان شب هستید و تلسکوپی می خواهید که تجربه ای بدون دردسر و لذت بخش را ارائه دهد، احتمالاً یک تلسکوپ انعکاسی دابسونی 8 اینچی بهترین گزینه برای شما خواهد بود.

و اگر یک عکاس نجومی آماتور هستید، احتمالاً یک تلسکوپ انکساری آپوکروماتیک جمع و جور با میدان وسیع ارزشمندترین تلسکوپ برای شما خواهد بود. طراحی تلسکوپ سایز، بزرگنمایی، فاصله کانونی و توانایی جمع آوری نور را مشخص می کند.

از آنجایی که این جنبه ها بر اساس طراحی تغییر می کنند، هیچگونه تلسکوپی که برای همه سناریوها مناسب باشد، وجود ندارد.

با توجه به موارد گفته شده، بسیاری از ستاره شناسان آماتور باتجربه داشتن یک تلسکوپ ویژه برای نجوم بصری (تلسکوپی که حمل و نقل آن آسان بوده و مناظر راحتی را ارائه می دهد) و تلسکوپی که منحصرا” برای اهداف عکاسی نجومی مورد استفاده قرار می گیرد، را توصیه می کنند.

سوالات متداول

تلسکوپ‌های رفرکتوری (لنزی) چگونه عمل می‌کنند؟

تلسکوپ‌های رفرکتوری از لنز‌ها برای جمع‌آوری و ترکیب نور استفاده می‌کنند. نور از طریق لنز اصلی عبور کرده، متمرکز شده و تصویر را ایجاد می‌کند. این تصویر سپس به یک آی‌پیس یا دتکتور ارسال می‌شود.

تلسکوپ‌های رفلکتوری (آینه‌ای) چگونه عمل می‌کنند؟

تلسکوپ‌های رفلکتوری از آینه‌ها برای جمع‌آوری و ترکیب نور استفاده می‌کنند. نور از طریق آینه اصلی به داخل تلسکوپ منعکس می‌شود و تصویر تشکیل می‌شود. سپس تصویر به یک آی‌پیس یا دتکتور ارسال می‌شود.

چه تفاوتی بین تلسکوپ‌های رفلکتوری و رفرکتوری وجود دارد؟

تلسکوپ‌های رفلکتوری از آینه‌ها برای جمع‌آوری نور استفاده می‌کنند، در حالی که تلسکوپ‌های رفرکتوری از لنز‌ها برای این منظور بهره می‌برند. تفاوت دیگر این است که تلسکوپ‌های رفلکتوری معمولاً برای دیدن اشیاء دورتر و مشاهده اجسام آسمانی مناسب‌تر هستند، در حالی که تلسکوپ‌های رفرکتوری معمولاً کمتر تحت تأثیر انکسار نور قرار می‌گیرند.

تلسکوپ‌های رادیویی چگونه کار می‌کنند؟

تلسکوپ‌های رادیویی امواج رادیویی از فضا را تشخیص می‌دهند. این امواج توسط آنتن‌ها جمع‌آوری شده و به یک دتکتور تبدیل می‌شوند. این تلسکوپ‌ها به تشخیص منابع مختلف امواج رادیویی از جمله اجرام آسمانی و مشاهده پدیده‌های رادیویی کمک می‌کنند.