آنچه خواهید خواند
مقدمه
چه چیزی برای من در این است؟ اصول بنیادین نظریه پولی واگال را کشف کنید تا پاسخ های عاطفی خود را مسلط کنید و تعاملات اجتماعی خود را غنی کنید.
همیشه می پرسیدید چرا با بعضی از افراد بلافاصله کلیک می کنید و با دیگران نه؟ یا چرا در برخی از موقعیت ها بلافاصله احساس ناراحتی می کنید؟
به نظریه پولی واگال خوش آمدید، مفهومی که ارتباط عمیق بین پاسخ های فیزیکی ما و تعاملات ما با جهان را بررسی می کند. این نظریه که توسط دکتر استفان پورگز توسعه یافته است، یک عدسی منحصر به فرد را فراهم می کند که از طریق آن می توانیم زیرساخت های بیولوژیکی احساسات، ارتباطات اجتماعی و پاسخ های ما به استرس را درک کنیم. این نظریه بر روی جنبه های مختلف رفتار انسان نور می افکند و تأثیرات عمیقی در زمینه هایی مانند روانشناسی، پزشکی، آموزش و حتی حوزه روابط بین فردی دارد.
در این خلاصه کتاب مسیر انتخاب، ما می خواهیم بر یک جنبه کلیدی از نظریه پولی واگال تمرکز کنیم: تعامل پیچیده بین نوروبیولوژی و رفتار. با شناخت مفاهیم بنیادین این رابطه، شما روش های ظریفی را که بدن ها، ذهن و جوامع اجتماعی ما در آن ها درهم تنیده می شوند – و دید کلی از تجربه انسانی را می آموزید.
اصول بنیادین نظریه پولی واگال
به لحظه ای فکر کنید که بلافاصله در یک محیط جدید احساس آرامش کردید، یا زمانی که بدون دلیل مشخصی در اطراف کسی احساس ناراحتی کردید. این واکنش های غریزی از نوروسپشن نشأت می گیرد، یک سیستم ناخودآگاه که محیط اطراف ما و افراد حاضر در آن را بررسی می کند و بر احساسات و رفتارهای ما تأثیر می گذارد.
نوروسپشن یا حس عصبی (Neuroception) تصمیم می گیرد که آیا مکانیزم های دفاعی بدن ما – مبارزه، فرار یا یخ زدن – را فعال کند یا تعاملات اجتماعی را که ارتباطات و ارتباطات با دیگران را ایجاد و تقویت می کند، تشویق کند. تعامل اجتماعی، که از طریق تماس چشمی، بیان صدا، و عبارات چهره ابراز می شود، اولویت دارد زیرا پایه و اساس اعتماد و امنیت در روابط را فراهم می کند. با این حال، برای شکوفایی این پیوندهای اجتماعی، مکانیزم های دفاعی ما باید در موقعیت های امن خاموش شوند. این انتقال توسط هورمون اکسیتوسین تسهیل می شود که منجر به حالتی می شود که برای اتصال عمیق و اتصال مناسب است.
کتاب The Pocket Guide to the Polyvagal Theory اثر Stephen W. Porges انتشارات مؤلفین طلایی
اما این سیستم کامل نیست. سوء تفسیرهای نوروسپشن، جایی که سیگنال های امنیت یا خطر به طور اشتباه شناسایی می شوند، می تواند منجر به چالش های بهداشت روانی مانند اضطراب، افسردگی و اوتیسم شود. اینجاست که نظریه پولی واگال وارد می شود. این نظریه سه مدار عصبی را معرفی می کند که بر رفتارهای دفاعی و اجتماعی ما تأثیر می گذارد: مجمع واگال بطنی آرامش و ارتباط را ترویج می کند، سیستم عصبی سمپاتیک ما را برای اقدام در برابر تهدیدات آماده می کند، و مجمع واگال کفی می تواند واکنش خاموشی را در موقعیت های سرکوبگر ایجاد کند. این مدارها در کنار هم کمک می کنند تا واکنش های ما بر اساس ادراک ما از امنیت یا خطر تعیین شود.
محیط به طور قابل توجهی بر این سیستم تأثیر می گذارد، با جنبه های آشنا و دلپذیر که احساس امنیت و تعامل اجتماعی را تشویق می کند. این نه تنها کمک می کند تا واکنش های غریزی ما را توضیح دهد؛ بلکه فرصت هایی را برای مداخلات در اختلالات رفتاری، به خصوص اوتیسم، با تقویت ارتباطات اجتماعی فراهم می کند.
نظریه پولی واگال همچنین عصب واگوس را بررسی می کند. این نظریه بین واگوس گیاهی که عملکرد ناخودآگاه را کنترل می کند، و واگوس هوشمند که تعاملات اجتماعی آگاهانه را مدیریت می کند، تمایز می دهد. این تمایز برای درک تأثیر حالت فیزیولوژیکی ما بر روابط و بهزیستی کلی ما حیاتی است. این عناصر تعادل پیچیده بین پاسخ های فیزیولوژیکی ما و توانایی ما برای اتصال با دیگران را برجسته می کنند. درک این موضوع گام ضروری به سوی توسعه مداخلات موثر برای سلامت روان و بهبود رفتار اجتماعی است. در بخش بعدی، ما به بررسی این چگونگی ها در رابطه با استرس خواهیم پرداخت – گسترش اثرات نظریه پولی واگال برای زندگی روزمره و انعطاف پذیری ما.
تنش واگال و آسیب پذیری در برابر استرس: درک پاسخ های بدنی
همه می دانند که استرس تأثیری بر بدن ما دارد. این از تعادل بین دو سیستم کلیدی نشأت می گیرد: سیستم عصبی پاراسمپاتیک یا PNS، و سیستم عصبی سمپاتیک (SNS). به عبارت ساده، PNS به بدن ما کمک می کند تا استراحت کند و تعمیر شود، در حالی که SNS ما را برای اقدام در موقعیت های استرس زا آماده می کند. استرس تعادل داخلی ما را بهم می ریزد، اغلب به دلیل اینکه PNS وقتی چالش های خارجی پیش می آید، عقب می نشیند. این تغییر می تواند ما را بیشتر در معرض اثرات منفی استرس قرار دهد.
یک بازیکن کلیدی در درک این تعادل، آریتمی سینوس تنفسی (RSA) است، یک اندازه گیری که تأثیر PNS را بر قلب نشان می دهد. RSA یک پنجره به تن آرامش قلبی ما فراهم می کند، در واقع قدرت PNS ما را اندازه گیری می کند. وقتی اندازه RSA بالا است، این نشان دهنده یک سیستم کارآمد و ظرفیت بیشتری برای انعطاف پذیری رفتاری است. از طرف دیگر، یک RSA پایین نشان دهنده یک سیستم مختل و آسیب پذیری بیشتر در برابر استرس است.
این ارتباط بین RSA و آسیب پذیری در برابر استرس در جمعیت های مختلف آشکار است. به عنوان مثال، نوزادان نارس برخلاف نوزادان به موقع، RSA قابل توجهی کمتری را نشان می دهند – که نشان دهنده آسیب پذیری بیشتری در برابر استرس است. پاسخگویی RSA به موقعیت های مختلف همچنین طبیعت تطبیق پذیر آن را برجسته می کند. در طول روندهای دردناک، RSA معمولا کاهش می یابد، در حالی که در طول فعالیت هایی مانند تغذیه افزایش می یابد.
جالب است که همچنین یک ارتباط بین RSA و فرآیندهای شناختی وجود دارد. داروهایی مانند آتروپین، که تن آرامش را کاهش می دهند، می توانند توجه را به خطر انداخته باشند. این امر ارتباط بین RSA، PNS و کل عملکرد شناختی ما را بیشتر مستحکم می کند. این عناصر تعادل پیچیده بین پاسخ های فیزیولوژیکی ما و توانایی ما برای اتصال با دیگران را برجسته می کنند. درک این موضوع گام ضروری به سوی توسعه مداخلات موثر برای سلامت روان و بهبود رفتار اجتماعی است. در بخش بعدی، ما به بررسی این چگونگی ها در رابطه با استرس خواهیم پرداخت – گسترش اثرات نظریه پولی واگال برای زندگی روزمره و انعطاف پذیری ما.
RSA به عنوان یک معیار از تن آرامش PNS و آسیب پذیری در برابر استرس، به عنوان یک ابزار ارزشمند در هر دو پزشکی و روانشناسی برجسته است. این یک شاخص بالینی موضوعی فراهم می کند که می تواند به ما کمک کند تا تفاوت های فردی در پاسخ های استرس را درک کنیم، و راه را برای مداخلات شخصی سازی و موثر فراهم می کند.
تعادل بین سیستم های فیزیولوژیکی ما، همانطور که در معیارهایی مانند RSA منعکس می شود، بخش جدانشدنی از درک ما از استرس و تأثیرات آن بر بدن و ذهن ما است. با اتصال نقاط بین حالت فیزیولوژیکی ما، فرآیندهای شناختی ما، و آسیب پذیری ما در برابر استرس، ما بینش های ارزشمندی را کسب می کنیم که می تواند هم در عمل بالینی و هم در زندگی روزمره ما اطلاعاتی را فراهم کند – و در نهایت به سلامت و بهزیستی بهتر کمک کند.
خلاصه نهایی
حالت فیزیولوژیکی ما، به خصوص فعالیت عصب واگوس، نقش حیاتی در شکل دادن به تجربیات عاطفی ما، پاسخ های استرس و ظرفیت اتصال اجتماعی ما ایفا می کند. بنابراین، این بینش های ارزشمندی را برای سلامت روان و بهزیستی ارائه می دهد. اما به یاد داشته باشید، تعامل پیچیده بین نوروبیولوژی و رفتار فقط یک جنبه از داستان است. برای یادگیری بیشتر، حتما نظریه پولی واگال را که توسط استفان دبلیو پورگز نوشته شده است، بررسی کنید.
کتاب The Pocket Guide to the Polyvagal Theory اثر Stephen W. Porges انتشارات مؤلفین طلایی
