چگونه بهترین پردازنده لپ تاپ را در سال 2024 انتخاب کنیم

در مرکز هر رایانه لپ‌تاپ (یا دسکتاپ) یک واحد پردازش مرکزی (CPU) وجود دارد که معمولاً پردازنده یا در حالت کلی تراشه نامیده می‌شود، و تقریباً برای هر چیزی که در داخل دستگاه می گذرد مسئول است. پردازنده‌های یافت شده در درون لپ‌تاپ‌های فعلی توسط AMD، Intel، Apple و Qualcomm ساخته می شوند. گزینه ها ممکن است بی پایان و اسامی آنها نیز پیچیده به نظر برسد. اما وقتی چند قاعده اصلی CPU را بدانید انتخاب یکی از آن‌ها از آنچه تصور می‌کنید راحت تر خواهد بود.

این راهنما به شما کمک می‌کند تا اصطلاحات فنی موجود در برگه مشخصات هر لپ‌تاپی را رمزگشایی کرده – از تعداد هسته تا گیگاهرتز و از TDP گرفته تا میزان حافظه پنهان – و به شما برای انتخاب بهترین لپ تاپ کمک می کند. تقریباً بدون هیچ استثنایی، پردازنده لپ‌تاپ را نمی‌توان بعداً همانند برخی از رایانه‌های رومیزی تغییر یا ارتقا داد، بنابراین انتخاب درست از همان ابتدا ضروری می باشد. همچنین در صورت تمایل می توانید مقاله راهنمای خرید لپ تاپ را نیز مطالعه بفرمایید.

پردازنده مسئول عملیات های منطقی اصلی در کامپیوتر است و در همه موارد زیر نقش دارد: کلیک‌های ماوس، روان بودن پخش ویدیویی، پاسخگویی به دستورات در حین بازی‌ها، رمزگذاری ویدیوی خانگی و سایر موراد. این مهمترین قطعه سخت افزاری محسوب می شود.

قبل از پرداختن به توصیه‌های خاص در مورد پردازنده، اجازه دهید با تمرکز بر ویژگی‌های اصلی و مشترک همه پردازنده‌های لپ‌تاپ، درک درستی از آنچه که یک پردازنده از دیگری را متمایز می‌کند، فراهم کنیم.

پیشنهاد میشود در صورت تمایل مقاله راهنمای خرید لپ تاپ های گیمینگ را مطالعه کنید.

هر پردازنده بر اساس یک طراحی پایه موسوم به معماری مجموعه دستورالعمل ها می باشد. این طرح مشخص کننده نحوه درک کدهای کامپیوتری توسط پردازنده می باشد. از آنجایی که سیستم‌عامل‌ها و برنامه‌های کاربردی نرم‌افزاری برای انجام کار بهینه– یا گاهی اوقات فقط –روی یک معماری خاص نوشته شده‌اند، احتمالاً این مهم‌ترین بخش تصمیم‌گیری در مورد پردازنده بعدی می باشد.

به طور کلی، پردازنده های امروزی لپ تاپ از معماری ARM یا x86 بهره می برند. مورد دوم که توسط اینتل در سال 1978 طراحی شده و بر صنعت PC تسلط دارد، با اینتل و AMD برای کسب برتری در سهم بازار در حال رقابت می باشد. از سوی دیگر، تراشه های مبتنی بر ARM توسط صدها شرکت مختلف تحت لیسانس شرکت انگلیسی ARM Limited، متعلق به Softbank، تولید می شوند. (برای مدتی به نظر می رسید که انویدیا در مسیر دست یابی به ARM از Softbank است، اما سازنده تراشه تلاش های خود را کنار گذاشته است.)

تراشه‌های ARM موجود در میلیاردها دستگاه از تلفن‌های هوشمند گرفته تا ابررایانه‌ها، تنها در برخی از کروم‌بوک‌ها و تعداد بسیار اندکی از لپ‌تاپ‌های ویندوزی (مبتنی بر پردازنده‌های کوالکام) یافت می‌شدند تا اینکه اپل در اواخر سال 2020 از اینتل به پردازنده‌های M1 با طراحی ARM تغییر جهت داد. این تغییر اپل به دلیل آن است که تراشه های ARM بعنوان جایگزینی برای x86 در محاسبات اصلی، پذیرفته شده اند. (توضیح تراشه Apple M1 ما را ببینید.)

در صورتیکه کاربر اپل هستید، معماری انتخابی شما از قبل مشخص است، زیرا در حال حاضر همه لپ‌تاپ‌های آن از تراشه نوع M1 استفاده می‌کنند. اما ویندوز مایکروسافت، سیستم عامل کروم و بسیاری از سیستم عامل های لینوکس با ARM و x86 سازگار هستند. بر اساس بررسی‌های ما در خصوص تعداد محدودی از سیستم‌های ویندوزی مجهز به کوالکام مانند تبلت Microsoft Surface Pro X و HP Elite Folio قابل تبدیل، تا زمانی که برنامه‌های بیشتری برای اجرا در ARM نوشته شوند، x86 معماری پیشنهادی برای ویندوز خواهد بود.

اپلیکیشن های نوشته شده برای x86 می‌توانند با شبیه‌سازی نرم‌افزار بر روی تراشه‌های ARM کار کنند، اما لایه ترجمه در مقایسه با کد نوشته شده برای اجرا در مرحله نخست ARM ، عملکرد را کاهش می‌دهد. در نتیجه، پردازنده هایی که گاها” ARM (مخصوصاً از MediaTek ) در کروم‌بوک‌های ارزان دیده می‌شوند، نسبت به پردازنده‌های اینتل و AMD موجود در کروم‌بوک‌های متوسط و ممتاز، کمتر قدرتمند هستند.

پیشنهاد میشود در صورت تمایل مقاله نحوه تمیز کردن ال سی دی لپ تاپ را مطالعه کنید.

پردازنده های لپ تاپ امروزی از دو یا چند هسته فیزیکی تشکیل شده اند. هسته در اصل یک مغز منطقی می باشد. اگر در همه چیز برابر باشد، تعداد هسته‌ بیشتر بهتر از تعداد کمتر خواهد، هرچند سقفی وجود دارد که در هر موقعیتی می توان از آن‌ها استفاده کرد. یک تشبیه بسیار ساده برای آن تعداد سیلندرهای یک موتور خودرو می باشد.

برای کارهای اساسی مانند وبگردی در اینترنت، واژه پردازی، رسانه های اجتماعی و پخش ویدیویی، یک پردازنده دو هسته ای مقدار حداقل امروزی است. (در واقع، امروزه نمی توان یک لپ تاپ تک هسته ای را خریداری کرد.) لپ تاپ های چند منظوره با یک پردازنده چهار یا شش هسته ای که هم اکنون حتی در بسیاری از نوت بوک های ارزان نیز یافت می شوند، عملکرد بسیار بهتری خواهند داشت. برای بازی، ویرایش ویدیویی، و سایر برنامه‌های کاربردی پردازشگر فشرده، هشت هسته ای یا بیشتر مطلوب است. این پردازنده‌ها معمولاً چون به خنک‌کننده اضافی نیاز دارند، در نوت‌بوک‌های بزرگ‌تر یافت می‌شوند. (آنها همچنین تمایل دارند سطح بالاتری از پردازنده داشته باشند؛ هنگام بحث در مورد مشخصات تراشه های اینتل و AMD ، در مورد این دسته بندی بیشتر توضیح خواهیم داد.)

سپس مسئله تعداد رشته ها مطرح می شود. ما در اینجا در مورد کتان و ملحفه صحبت نمی کنیم، بلکه در مورد رشته دستورالعمل های پردازش بحث می کنیم. یک رشته در اصل یک کار یا بخشی از یک کار است که کامپیوتر بایستی انجام دهد. رایانه‌ها به طور معمول صدها یا هزاران مورد از آن‌ها را اجرا می کند با اینحال، یک پردازنده قادر است به تنهایی بر روی تعداد زیادی رشته بصورت همزمان کار کند. تعداد رشته ها اغلب دو برابر تعداد هسته ها می باشد.

در گذشته، هسته‌های پردازنده قادر به پردازش تنها یک رشته در یک زمان بودند، اما پردازنده‌های امروزی اغلب (و نه همیشه) دارای فناوری رشته دو برابر هستند که به یک هسته اجازه می‌دهد بصورت همزمان بر روی دو رشته کار کند. برای مثال، یک تراشه هشت هسته ای با این فناوری می تواند 16 رشته را در یک زمان مدیریت کند. اینتل این را Hyper-Threading می نامد. اصطلاح عمومی multithreading  همزمان (SMT) است.

حداقل به دنبال پردازنده ای که قادر به پردازش چهار رشته است، باشید. کاربرانی که روی کارهای ایجاد و تبدیل رسانه های سنگین کار می کنند، به توانایی هشت یا تعداد بیشتری نیاز دارند. تعداد هسته های بر تعداد رشته ها غلبه دارد; اگر همه چیز برابر باشد، یک CPU هشت هسته ای فاقد چند رشته معمولاً نسبت به یک پردازنده چهار هسته ای عملکرد بهتری دارد. البته، در دنیای پردازنده‌ها، به ندرت همه چیز برابر است. به همین دلیل انواع مختلفی از تراشه ها وجود دارد. مورد بعدی یعنی سرعت ساعت، یکی دیگر از تمایزهای مهم محسوب می شود.

پیشنهاد میشود در صورت تمایل مقاله چگونه طول عمر لپ تاپ را افزایش دهیم را مطالعه کنید.

سرعت کلاک پردازنده که بر حسب مگاهرتز (MHz) یا غالبا” گیگاهرتز (گیگاهرتز) اندازه‌گیری می‌شود، فرکانس عملکرد پردازشگر می باشد – بیانگر از تعداد دستورالعمل‌هایی (عملیات اساسی) که پردازنده می‌تواند در هر ثانیه انجام دهد. به طور کلی سرعت ساعت بالاتر بهتر است، هرچند هنگام مقایسه سرعت ساعت بین مارک های مختلف یا حتی بین تراشه های یک برند، همه چیز در هم می باشد. این بدان دلیل است که برخی از CPUها نسبت به سایر موارد کارآمدترند و می‌توانند به همان اندازه دستورالعمل‌ها را در یک بازه زمانی مشخص، علیرغم کارکرد با سرعت ساعت پایین‌تر، پردازش کنند. با این حال، هنگام مقایسه تراشه‌های یک فروشنده، سرعت ساعت می‌تواند گویا باشد.

با پیچیده تر شدن همه چیز، پردازنده های امروزی معمولاً دو سرعت ساعت تبلیغاتی دارند: یک ساعت پایه (حداقل) و ساعت راه اندازی (حداکثر) که گاهی اوقات سرعت توربو نامیده می شود چون اینتل از آن به عنوان فناوری Turbo Boost یاد می کند. هنگام مدیریت حجم های کاری سبک، CPU با ساعت پایه خود، معمولاً بین 1 گیگاهرتز و 2 گیگاهرتز برای تراشه های لپ تاپ فعالیت می کند، هرچند گاهی اوقات بسته به وات نامی پردازنده بالاتر خواهد بود. (اطلاعات بیشتر در مورد آن متغیر در یک دقیقه.) هنگام نیاز به سرعت بیشتر، CPU به طور موقت شتاب می گیرد – اغلب به5/3 گیگاهرتز تا 5 گیگاهرتز یا بیشتر – تا زمانی که کار انجام شود. پردازنده ها بعلت آنکه ممکن است بیش از حد گرم شوند همیشه در boost clock خود کار نمی کنند.

برخی از پردازنده‌های لپ‌تاپ سطح پایین به طور کلی فاقد boost clock هستند که منجر به محدود شدن عملکرد آنها تحت فشار می شود. boost clock پردازنده‌های لپ‌تاپ اغلب به اندازه نمونه‌های دسکتاپ آن‌ها پیشرفته می باشد، اما معمولاً قبل از کاهش کار به دلیل محدودیت‌های مرتبط با قدرت یا حرارت، برای مدت زیاد دوام نمی‌آورند. این مفهوم « throttling (کاهش عملکرد)» نامیده می‌شود، و یک معیار ایمنی می باشد که در پردازنده تعبیه شده تا آن را مطابق با مشخصات دسته بندی شده‌ حفظ کند.

پیشنهاد میشود در صورت تمایل مقاله بهترین لپ تاپ های گیمینگ را مطالعه کنید.

توان نامی پردازنده شاخص خوبی از عملکرد کلی محسوب می شود. پردازنده‌های لپ‌تاپ غالبا” این را به عنوان یک عدد مجزا، یعنی توان طراحی حرارتی (TDP) نشان می‌دهند که میزان مصرف انرژی و مقدار کمتری از دستورالعمل برای طراحان کامپیوتر است. این مقدار انرژی حرارتی سیستم خنک کننده ای می باشد که آنها با پردازنده جفت می کنند و برای اینکه پردازنده به طور موثر کار کند بایستی قادر به پراکنده شدن باشد (یعنی بیش از حد گرم نشود).

پردازنده های نسل دوازدهم Alder Lake اینتل اصطلاحات را با توجه معیار “توان پایه” تغییر داده اند که در اصل همان TDP است. با توجه به آنچه گفته شد، برای تسهیل خرید لپ‌تاپ، TDP و توان پایه پردازنده را تحت یک اصطلاح عمومی قرار می‌دهیم: توان نامی پردازنده.

توان نامی پردازنده های لپ تاپ بسیار متفاوت و از تنها چند وات در لپ تاپ های فوق فشرده تا 65 وات در دستگاه های بازی پیشرفته می باشد. انتخاب CPU لپ تاپ چیزی فراتر از توان نامی آن است، اما هرچه وات بالاتر باشد، باید عملکرد نسبی بهتر خواهد بود.

اکثر CPUهای لپ تاپ بین 15 تا 28 وات هستند. مشخصات حرارتی آن‌ها به اندازه‌ کافی پایین است تا قادر به کار در طراحی‌های باریک نوت‌بوک باشند، در عین حال قدرت کافی برای دستیابی به boost clocks مشابه انوع دسکتاپ را حداقل برای مدت کوتاه دارند. نوت‌بوک‌های دارای این تراشه‌ها تقریباً همیشه نیازمند خنک‌کننده فعال، یعنی وجود یک یا دو فن کوچک روی برد هستند. لپ‌تاپ‌های دارای خنک‌کننده غیرفعال – طراحی‌های فاقد فن و جذاب به دلیل بی‌صدا بودن – محدود به پردازنده‌هایی کم قدرت می باشند، برای کارهای روزمره مناسب هستند، اما برای کارهای دشواری مانند ویرایش ویدیویی مطلوب نمی باشند.

هم AMD و هم Intel حرف “H” را در انتهای شماره مدل‌ تراشه های خود و در بالای فهرست TDP CPU موبایل قرار می‌دهند که بین 45 تا 65 وات بوده و در لپ‌تاپ‌های بازی، ورک استیشن های موبایل و سایر جایگزین‌های دسکتاپ یافت می‌شوند. آنها برای پیچیده ترین اپلیکیشن ها و لپ تا های چند منظوره مناسب هستند. (درباره اعداد مدل و حروف بعداً بیشتر توضیح می دهیم.)

در تعداد بسیار کمی از دستگاه‌های خاص مانند Alienware Area-51m و برخی از لپ‌تاپ‌های تخصصی مانند Eurocom در واقع از پردازنده‌های رومیزی سوکت دار استفاده شده که با چندین فن درون یک شاسی بزرگ و ضخیم خنک می‌شوند. تنها نوت‌بوک‌هایی که ممکن است امکان تعویض پردازنده‌های آنها در آینده وجود داشته باشد، نمونه های تخصصی بسیار گران‌قیمتی هستند که قابلیت حمل با آداپتورهای AC بزرگ و سنگین (یا حتی هر دوی آنها) را به چالش می‌کشند.

پیشنهاد میشود در صورت تمایل مقاله بهترین لپ تاپ های طراحی دیجیتال را مطالعه کنید.

حافظه پنهان پردازنده یک مخزن حافظه کوچک و معمولاً تنها چند مگابایت است که از حافظه اصلی سیستم (RAM) مجزاست. این حافظه با ارائه روشی سریع برای بازیابی داده ها، به CPU برای مدیت روندی کاری خود کمک می کند. اغلب حافظه پنهان – که بسته به نزدیکی آن به منطق اصلی اغلب به سطح 1 تا 3 (L1 تا L3) تقسیم می شود – به معنای عملکرد سریعتر است، اما با خیال راحت می توان از این مشخصه چشم پوشی کرد. دورانی که پردازنده ها با حافظه پنهان بسیار اندک برای عملکرد موثر عرضه می شدند، گذشته است. تنها به آن اشاره می شود چون هنگام بررسی مشخصات پردازنده، آن را در لیست خواهید یافت.

لپ‌تاپ‌های بازی و ورک استیشن های موبایل همانطور که دسکتاپ‌های پیشرفته به کارت‌های گرافیکی AMD Radeon RX یا Nvidia GeForce یا RTX A Series/ Quadro تعبیه شده در مادربرد PCI Express، متکی هستند، به واحدهای پردازش گرافیکی اختصاصی یا مجزا (GPU) برای تسریع اجرای دو بعدی یا سه بعدی وابسته اند. اسلات ها لپ‌تاپ‌هایی که برای کارکرد روزانه ساخته شده‌اند، اغلب نیازی به یک GPU مجزا نداشته و می‌توانند با چیزی که به عنوان پردازنده گرافیکی یکپارچه (IGP) شناخته می‌شود، ترسیم بر روی صفحه را مدیریت کنند. یک IGP در اکثر CPUهای لپ تاپ امروزی تعبیه شده است.

در ادامه به عملکرد گرافیکی یکپارچه پرداخته می شود. هم اکنون، تنها کافیست بدانید که هر چند جدیدترین پردازنده‌ها می‌توانند از عهده بازی‌های سبک یا معمولی برآیند – اینتل به‌ویژه در زمینه گرافیک‌ پردازنده‌های قدیمی‌تر خود گام های قابل‌توجهی بر داشته است – اما گیمرهای حرفه ای بدون شک به دنبال یک لپ‌تاپ با یک GPU مجزا هستند.

پیشنهاد میشود در صورت تمایل مقاله بهترین لپ تاپ های دل را مطالعه کنید.

با توجه به اصول مورد بررسی، اجازه دهید از برندهای خاص پردازنده شروع کنیم. این بخش بر روی پردازنده‌های x86 در دسترس از AMD و Intel تمرکز دارد، زیرا مک‌بوک‌های اپل به تراشه‌های M1 مبتنی بر ARM متعلق به خود شرکت تغییر یافته اند.

AMD و Intel رقبای سرسختی برای کسب سهم بازار پردازنده‌های لپ‌تاپ در سال 2022 هستند. در دهه 2010، زمانی که اینتل با پردازنده‌های دارای عملکرد بهتر و کارآمدتر بازار را تحت سلطه داشت و عمدتا AMD را به نوت‌بوک‌های ارزان‌قیمت تنزل می داد، اینگونه نبود.

چند نسل اخیر پردازنده‌های موبایل AMD Ryzen، بازنده سابق را به یک رقیب سرسخت تبدیل کرده است. تراشه های Alder Lake اینتل اخیراً به عملکرد عالی، دست کم در حوزه جایگزینی دسکتاپ دست یافته اند، هر چند سری Ryzen 6000 AMD نیز عملکرد خوبی دارد. با این وجود، اینتل همچنان مورد لطف برخی تولیدکنندگان و مدیران IT شرکت‌ها قرار دارد که می‌تواند بسته به نوع لپ‌تاپ، شما را مجبور به انتخاب پردازنده کنند. اما ما اکنون گزینه های Ryzen را حتی سری های خطوط تجاری پایدار مانند برخی از مدل های خانواده ThinkPad Lenovo مشاهده می کنیم.

AMD و Intel پردازنده‌های لپ‌تاپ خود را با توجه به تمام مفاهیم اصلی قبلاً مورد بحث، مشخص می‌کنند، اما برندسازی سطح بالای آنها برای خریداران معمولی قابل توجه است. در اینجا خطوط تولید اصلی آنها براساس بازار مورد نظر ارائه می شود.

رمزگشایی خانواده CPU لپ تاپ ها

برند اصلی CPU لپ تاپ اینتل Core می باشد، در حالیکه برای AMD، Ryzen است. آنها در هر سطحی با هم ناسازگارند— AMD’s Ryzen 3 با Core i3 اینتل، Ryzen 5 با Core i5 و Ryzen 7 و Ryzen 9 با Core i7 و Core i9 رقابت می کند.

در لپ‌تاپ‌ها و کروم‌بوک‌هایی که تنها چند صد دلار به فروش می‌رسند، تراشه‌های Athlon AMD با سری های Celeron و Pentium اینتل رقابت می‌کنند. AMD هیچ جایگزین مستقیمی برای Xeon اینتل در ورک استیشن های موبایل شاخص ندارد، هر چند Ryzen 7 و Ryzen 9 آن قادر به ارائه عملکرد مشابهی هستند. Xeons اساساً پردازنده های Core i7 یا Core i9 با ویژگی های اضافی هستند که برای کار با حافظه خارجی کد تصحیح خطا (ECC) و تضمین عملکرد روان برنامه های حرفه ای خاص در زمینه هایی مانند مهندسی، معماری و داده های علمی طراحی شده اند.

اکثر خریداران در می یابند که اعضای میانی خانواده Core و Ryzen بهترین ترکیب از عملکرد و قیمت را ارائه می دهند. Ryzen 5 و Core i5 به طور خاص همه کاره بوده و با پشتیبانی سراسری از multithreading در جدیدترین نسل‌های خود، از Ryzen 3 و Core i3 قدرتمندتر می باشند اما قیمت کمتری نسبت به Ryzen 7 و Core i7 دارند. مورد دوم کاربران قدرتمند و گیمرها را وسوسه می‌کند، در حالیکه برای کاربران دارای بودجه کافی برای رندر رسانه ای یا محاسبات ریاضی زمان انتظار به این معناست که می توان برای Core i9 یا Ryzen 9 هزینه کرد.

پیشنهاد میشود در صورت تمایل مقاله بهترین لپ تاپ های ارزان قیمت را مطالعه کنید.

درست همانطور که شرکت‌های خودروسازی سال‌های مدل را بیان می کنند، AMD و Intel نیز تراشه‌های خود را براساس نسل، که در ابتدای شماره قطعه‌شان مشخص شده، متمایز می‌کنند. برای مثال، Core i7-1065G7 و Core i5-1135G7 اینتل به ترتیب به خانواده‌های نسل دهم و یازدهم پردازنده‌های موبایل با گرافیک یکپارچه تعلق دارند. (بله، استثنائاتی نیز وجود دارد، به «قواعد ویژه نام‌گذاری اینتل» در ادامه مراجعه کنید.) AMD بعد از نشان‌دادن سطح خانواده یا عملکرد (3، 5، 7، یا 9) نسل را نشان می‌دهد: Ryzen 7 5800H نسل پنجم یا تراشه سری 5000 Ryzen است

سایت‌های فناوری مانند PCMag نیز از کدهای AMD و Intel که تراشه‌ها در حال توسعه، مانند «Tiger Lake» برای پردازنده‌های هسته یازدهم اینتل و «Cezanne» برای تراشه‌های موبایل سری Ryzen 5000 AMD هستند، استفاده می‌کنند. این اصطلاحات فنی بیشتر از اصطلاحات بازاریابی برای مصرف کننده، واژگان صنعتی هستند، اما حتی پس از انتشار تراشه نیز به وفور مورد استفاده قرار می گیرند. به طور گیج کننده ای، اینتل گاهی اوقات از اسم رمزهای متعددی در یک نسل استفاده می کند (مانند “Comet Lake” و “Ice Lake” برای زیر مجموعه های مختلف پردازنده های نسل دهم خود).

(نکته حرفه ای: سایت ARK اینتل به شما اجازه بررسی نسل پردازنده ها و اسم رمز را می دهد. ما اغلب قبل از انتشار تراشه ها به کدهای اصلی Intel و AMD اشاره می کنیم و پس از آن؛ می توانید با جستجو در سایت ما پوشش ما برای یک اسامی رمز داده شده را دریافت کنید.)

دانستن نسل و/یا اسم رمز یک CPU برای تعیین زمان انتشار و مشخص کردن محل داده های کاربردی خاص بر روی آن مفید است. این دو رقیب معمولاً هر 12 تا 18 ماه یک بار پردازنده های خود را به روز سانی می کنند.، توصیه می شود برای تضمین دریافت جدیدترین امکانات و بیشترین طول عمر جدیدترین نسل را خریداری کنید، مگر اینکه انگیزه مالی برای خرید لپ‌تاپ با تراشه قدیمی‌تر وجود داشته باشد. جزئیات بیشتری در مورد سری ها تراشه در ادامه این راهنما ارائه می شود، اما در اینجا یک برگه تقلب به نام رمز لپ تاپ-CPU در پنج سال گذشته ارائه می شود:

پردازنده‌های INTEL لپ‌تاپ: آشنایی با کدهای مهم (2017 تا کنون)

پردازنده‌های AMD لپ‌تاپ: آشنایی با کدهای مهم (2017 تا کنون)

همانطور که قبلا ذکر شد، AMD و Intel پردازنده های خود را براساس توان نامی طبقه بندی می کنند. توان نامی مهم است چون تعیین کننده سرعت ساعت پردازنده و در نتیجه عملکرد آن می باشد. قاعده به این صورت است که هرچه توان نامی بالاتر باشد، سرعت ساعت، به ویژه در صورت استفاده مداوم بالاتر می‌رود.

هر دو سازنده تراشه بیانگر بالاترین وات، یعنی بالاترین عملکرد می باشند، بیشتر تراشه‌های لپ‌تاپ رومیزی، مانند Core i7-12700H و Ryzen 7 6800H، دارای پسوند H هستند که نشان‌دهنده توان نامی 45 وات است. AMD همچنین پسوند HX و اینتل پسوند HK را برای تراشه هایی که می‌توانند بیش از 45 وات کار کنند، ارائه می‌دهد که دارای ویژگی‌های اورکلاک بوده و برای لپ‌تاپ‌ها و ورک استیشن های بازی با عملکرد فوق‌العاده طراحی شده‌اند.

بخش های بعدی توان، پسوند HS AMD (با میزان 35 وات) و پسوند P اینتل (28 وات) هستند، قسمتی که تنها در چند نسل تراشه های گذشته وجود داشته است. (در واقع، تراشه‌های پسوند P اینتل برای نسل دوازدهم Core جدید هستند.) این تراشه‌ها به دلیل قدرت پایین‌ترشان، گرمای کمتری نسبت به تراشه‌های پسوند H تولید می‌کنند و حد متوسطی را بین آنها و تراشه‌های کم مصرف ارائه می‌دهند.

تراشه های دارای کمترین توان نامی پسوند U دارند و معمولا بعنوان 15 وات دسته بندی می شوند، هر چند می توان آنها را کمتر نیز تنظیم کرد. (AMD معمولاً به 10 وات کاهش می یابد و اینتل به 9 وات می رسد.) آنها سرعت ساعت پایه پایینی داشته (معمولاً بین 1 گیگاهرتز و 2 گیگاهرتز) و می توانند boost clocks بالای خود را فقط برای مدت کوتاه حفظ کنند. تراشه‌های با توان نامی بالاتر، به‌ویژه انواع دارای پسوند H، می‌توانند boost clocks خود را برای مدت طولانی‌تری حفظ کنند. اما برای کارهایی که از قدرت CPU به صورت جهشی (مثلاً چند ثانیه) استفاده می کنند، یک تراشه پسوند U و H می توانند عملکرد مشابهی داشته باشند.

تراشه‌های Core نسل دهم و یازدهم اینتل برای تراشه‌های دارای پسوند U (همیشه تعدادی وجود دارد، درست است؟) هنگا م استفاده از پسوند G نسبتاً گیج‌کننده به‌علاوه یک عدد بیانگر سطح عملکرد گرافیکی یکپارچه (البته بالاتر، بهتر است)، استثنا هستند. Core i7-1165G7 یک نمونه است. Core i3-1125G4 نیز وجود دارد.

پیچیدگی دیگر توان نامی این است غیر قابل تغییر می باشد. سازندگان لپ‌تاپ می‌توانند توان نامی یک تراشه را متناسب با طراحی خود تغییر دهند. برای مثال، تراشه Tiger Lake اینتل را می توان به 12 وات و AMD Ryzen 5000 U-series به 10 وات محدود کرد، هرچند این کار معمولاً فقط برای لپ تاپ ها و تبلت های فوق فشرده و فاقد فن که در آن حرارت خروجی باید به حداقل برسد، انجام می شود.

پیشنهاد میشود در صورت تمایل مقاله بهترین لپ تاپ از نظر عمر باتری را مطالعه کنید.

تعداد هسته و رشته‌های پردازنده‌های اینتل و AMD براساس خط تولید و رتبه‌بندی TDP متفاوت است. خطوط Core i7، Core i9 و Xeon اینتل و تراشه های Ryzen 7 و Ryzen 9 AMD بالاترین مقدار را دارند، در حالیکه Celeron و Pentium اینتل و Athlon از AMD دارای کمترین میزان هستند. همانطور که جدول زیر نشان می دهد، برخی از برند ها مدل هایی با تعداد هسته های مختلف دارند. این می تواند براساس نسل نیز متفاوت باشد. ما آن را برای پردازنده‌های منتشر شده از سال 2019 به بعد ترسیم کرده‌ایم.

خانواده CPU لپ تاپ: تعداد هسته

تعداد هسته ها معمولاً با توان نامی افزایش می یابد. تراشه های سری U اینتل تا 10 هسته و تراشه های AMD تا 8 هسته دارند. تعداد رشته ها نیز متفاوت است. تراشه‌های Ryzen AMD از multithreading در سراسر برد پشتیبانی می‌کنند، همانطور که اینتل از تراشه‌های نسل دهم و یازدهم Core خود پشتیبانی می‌کند، با این وجود تراشه‌های نسل دوازدهم فقط از چند رشته‌ای جزئی پشتیبانی می‌کنند. (به زودی در مورد آن بیشتر شرح خواهیم داد.) در همین حال، Celerons اینتل و برخی از AMD Ryzen 3 های قبلی از multithreading پشتیبانی نمی کنند.

پردازنده‌های Alder Lake اینتل که در سال 2022 معرفی شدند، چرخشی را در مقایسه‌های کلی هسته و تعداد رشته‌ها نشان می‌دهند، زیرا آنها دو نوع هسته مختلف را روی یک پردازنده ترکیب کرده اند، یک طراحی تراشه‌ای که ” big.LITTLE ” خوانده می‌شود. این نوع، هسته های عملکردی یا هسته های P هستند، در حالی که هسته های کارآمد (هسته های E) کارهای پس زمینه ای سخت تر را انجام می دهند. فقط هسته های P از multithreading پشتیبانی می کنند. بنابراین، 14 هسته Core i7-12700H، شامل شش هسته P و هشت هسته E، یک تراشه با قابلیت 20 رشته است.

اینتل گاهی اوقات نام گذاری های مختلفی را برای امکانات جدید یا سیلیکون خاص معرفی می کند. در CPUهای “Lakefield” آن، از جمله Core i5-L16G7 در Lenovo ThinkPad X1 Fold، از شماره نسل دو رقمی پس از شناسه برند صرف نظر شده، چون ترکیبی از نسل‌های مختلف هستند. خوشبختانه، محبوب ترین پردازنده های اینتل به طرح نامگذاری سنتی خود پایبند می باشند.

همانطور که در بالا اشاره شد، چندین نسل از پردازنده های اصلی اینتل (دهم و یازدهم) با یک G به علاوه یک عدد به پایان می رسیدند که اعداد نشان دهنده عملکرد بهتر گرافیک یکپارچه بودند. (به بخش بعدی مراجعه کنید.) این روند در پردازنده‌های نسل دوازدهم Alder Lake Core تغییر کرده، با این حال، اینتل به پسوندهای سنتی U و H (برای تراشه‌های فوق سبک و پرقدرت) و افزودن سری قبلا ذکر شده «P» مدل های میانی بازگشته است.

در نهایت، چند تراشه ارزان قیمت اینتل مانند پنتیوم گلد 7505 پسوندی ندارند و مجبور خواهید شد تا مشخصات آنها را در سایت اینتل جستجو کنید. چاره ای نیست.

پیشنهاد میشود در صورت تمایل مقاله بهترین لپ تاپ های توسعه بازی را مطالعه کنید.

همانطور که گفته شد، بیشتر لپ‌تاپ‌ها به غیر از انواع مختص بازی و ورک استیشن ها، به گرافیک یکپارچه‌ تعبیه شده در CPU، متکی هستند. (اکثر سیستم‌های دارای پردازنده‌های گرافیکی مجزا نیز می‌توانند برای صرفه‌جویی در مصرف باتری، زمانی که حداکثر عملکرد سه بعدی مورد نیاز نیست، به گرافیک یکپارچه تغییر حالت دهند، و به‌طور خودکار و بدون ایجاد وقفه، این تغییر را انجام دهند.)

تا همین اواخر، اکثر CPUهای موبایل اینتل شامل آنچه که شرکت آن را گرافیک یکپارچه UHD می‌نامید، گاهی اوقات با نرخ عملکرد مانند UHD Graphics 600 یا UHD Graphics 620 همراه بود. این سیلیکون عملکرد کافی برای اتصال نمایشگر دسکتاپ، انیمیشن‌های شفاف بر روی صفحه، پخش ویدئویی و بازی‌های مبتنی بر مرورگر را فراهم می کرد، اما به مراتب کمتر از جاذبه مورد نیاز برای بازی‌های جدی، حتی برای عناوین نسبتاً کم‌تقاضا مانند Fortnite، برخوردار بود.

اما سیستم های گرافیکی تنها مختص بازی نیستند. آنها همچنین می توانند عملکرد ویرایش عکس و ویدیو و پخش زنده را نیز بهبود بخشند. جدیدترین گرافیک‌های یکپارچه AMD و اینتل که عملکرد بهتری دارند، قادر به انجام همه این کارها و حتی برخی بازی‌ها با وضوح 720p یا برای آخرین سیستم های پیشرفته با رزولوشن 1080p هستند. IGP های فعلی اینتل Iris Xe و Iris Xe Max نامیده می شوند که دومی از نظر فنی یک GPU مجزا است. AMD از عنوان AMD Radeon Graphics برای سیلیکون یکپارچه فعلی خود استفاده می کند.

گرافیک Radeon AMD در تراشه های Ryzen امروزی عملکرد بسیار بهتری نسبت به گرافیک های یکپارچه UHD اینتل دارد. پاسخ اینتل به این چالش Iris Xe است که در تراشه‌های موبایل نسل دوازدهم Core و همچنین تراشه‌های نسل یازدهم Core با پسوند G7 یافت می‌شود. (تراشه‌های دارای پسوند G4 هنوز از گرافیک Intel UHD استفاده می‌کنند.) برای آگاهی از نحوه عملکرد این راه‌حل‌های مختلف در بازی‌ها، به امکانات ما مراجعه کنید. آیا امروزه می توان بزرگترین گیم ها را با گرافیک یکپارچه لپ تاپ بازی کرد؟

کاربران خانگی می‌توانند این بخش را نادیده بگیرند، اما خریداران شرکتی بایستی از این که x86 duo فناوری‌های مدیریت از راه دور -AMD Pro و Intel vPro- را ارائه می‌کند تا به پرسنل فناوری اطلاعات تجاری کمک کند رایانه های خود را جایگزین و با قابلیت هایی از جمله به‌روزرسانی از راه دور، تعمیرات، و ویژگی‌های امنیتی پیشرفته مدیریت کنند، آگاهی داشته باشند. نوع خدمات در هر نسل متفاوت است. جزئیات را در وب سایت آنها بررسی کنید.

AMD صرفا” با گنجاندن آن در نام محصول، مانند Ryzen 7 Pro 5850U، نشان می دهد که آیا یک CPU دارای AMD Pro است یا نه. اما اینتل به طرز عجیبی، در مورد پشتیبانی از vPro ظریف عمل کرده، و آن را از نام محصولات حذف نموده است، هر چند در صفحات یک محصول خاص CPU که از طریق پایگاه داده آنلاین ارزشمند ARK قابل دسترس می باشد، فهرست شده است.

تقریباً تمام پردازنده‌های لپ‌تاپ قادر به اورکلاک کردن نیستند، یعنی به کاربران اجازه نمی‌دهند که همانند برخی از پردازنده‌های بازی دسکتاپ سرعت ساعت خود را به فراتر از مقدار کارخانه‌ای برسانند. پردازنده های Core کمیاب موبایل اینتل با پسوند K استثنا هستند.

K به این معنی است که پردازنده دارای افزاینده های بازی می باشد که می‌توان از آن برای تغییر سرعت ساعت استفاده کرد. (برای جزئیات دسکتاپ، به نحوه اورکلاک کردن ویژگی CPU Intel خود مراجعه کنید؛ فرآیند تقریباً یکسان است اما با دامنه عملکرد حرارتی کمتری در لپ تاپ.) تنها پردازنده های موبایل جدید سری K اینتل Core i9-11980HK و Core i9-12900HK هستند. ; AMD به تازگی یک Ryzen 9 6980HX قابل اورکلاک را معرفی کرده ، اما ما هنوز آن را امتحان نکرده ایم.

چرا به طور گسترده اجازه اورکلاک CPU لپ تاپ را نمی دهیم؟ علت اصلی این است که لپ تاپ ها بر اساس محدودیت های حرارتی سختی ساخته شده اند. افزایش سرعت ساعت باعث افزایش مصرف انرژی و تولید گرمای بیشتر می شود که می تواند منجر به گرم شدن بیش از حد و ناپایداری یا حداقل کاهش عملکرد بصورت ناخواسته شود. در مجموع، اورکلاک لپ‌تاپ مورد جدیدی است که فقط در چند دستگاه بازی پیشرفته با تراشه‌های سری K اینتل و دارای خنک‌کننده کافی یافت می‌شود.

خبر خوب برای مصرف کنندگان این است که امروزه، حتی با وجود کمبود سیلیکون بسیار تبلیغ شده، زمان بسیار خوبی برای خرید لپ تاپ از هر نوعی می باشد. هر چند در یک لپ‌تاپ ارزان‌ ممکن است از یک CPU سطح پایین استفاده سود، اما تقریباً تمام مدل‌های 500 دلاری و بالاتر دارای پردازنده‌ای حساس برای استفاده روزمره بسیار مناسب هستند. هیچ کمبودی در بخش بازی، ساخت محتوا و ورک استیشن هم وجود ندارد. اپل، AMD و اینتل همه پیشنهادات رقابتی دارند. (یک نکته: راهنمای لپ تاپ بازی ما را برای اطلاعات بیشتر در مورد انتخاب پردازنده و تعاملات پیچیده بین CPU، GPU و عملکرد بازی بررسی کنید.)

اگر خریدار لپ‌تاپ‌های اپل هستید، از زمانی که این شرکت در اواخر سال 2020 به تراشه‌های ARM داخلی خود روی آورد، انتخاب شما صورت گرفته، مگر اینکه به دلایل نرم‌افزاری خاص مجبور به استفاده از MacBook قدیمی اینتل باشید(اگر قبلا از مک استفاده نکرده اید). دست کم، مک‌بوک‌های M1 با لپ‌تاپ‌های ویندوز مبتنی بر AMD و اینتل رقابت می‌کنند و می‌توانند برای برنامه‌های تخصصی حتی سریع‌تر نیز باشند. مک بوک پرو 16 اینچی اپل مجهز به M1 Max پیشرفته ترین لپ تاپ عرضه شده است.

خریداران لپ‌تاپ‌های Windows و Chrome OS با وجود انتخاب پردازنده‌های AMD و Intel و حتی چند تراشه ARM ، با موارد انتخابی بسیار بیشتری روبرو هستند. کروم‌بوک‌ها معمولاً تجربه محاسباتی بی نقصی را با هر پردازنده‌ ارائه می‌دهند، هر چند ما تراشه‌های ARM را کمی کندتر از x86 می دانیم. اگر به سراغ یک کروم بوک AMD می روید، یکی از تراشه های جدید مخصوص کروم بوک Ryzen C را به جای یکی از تراشه های قدیمی سری A انتخاب کنید. به همین نحو، اگر تمایل دارید چندین تب را همزمان باز نگه دارید، یک CPU Intel Core بهتر از Pentium یا Celeron به کاربران Chromebook خدمات ارائه می دهد.

امروزه سری های Ryzen AMD و Core اینتل تکیه گاه های اصلی بازار مصرف کننده و تجاری ویندوز هستند. آن‌ها از لحاظ امکانات بسیار رقابتی بوده و مصرف انرژی پایینی دارند، هرچند AMD اغلب در عملکرد خام CPU برای برنامه‌های نیازمند هسته و رشته‌ همانند برنامه‌های ایجاد محتوا عالی می باشد.

با این حال، به غیر از سناریوها و معیارهای خاص کاربر، لپ‌تاپ‌های اینتل و AMD با قیمت یکسان، تجربه‌های کاربری مشابهی را برای اکثر مشاغل ارائه می‌دهند. پخش ویدیویی، کارایی اداری و سایر کارهای روزمره تقریباً در دسترس هر CPU اینتل یا AMD قرار دارند. حتی گیمرها قادر به انتخاب هر یک از این برندها می باشند. تراشه‌های Ryzen 7 و Core i7 رقابتی هستند (هرچند یافتن دومی آسان‌تر است). همه اینها به شما اجازه می دهید که ابتدا روی طراحی و امکانات لپ تاپ و در مرحله دوم روی CPU تمرکز کنید، با این وجود سناریوهای کاربرد خاص ممکن است انجام کارها را بصورت برعکس دیکته کنند.

ما CPU همه لپ‌تاپ های موجود در بازار را تست نکرده‌ایم – احتمالاً هیچ‌کس غیر از Intel یا AMD، و شاید حتی آنها این کار را نکرده است. اما با توصیه‌های کلی ما، بیایید با پیشنهادات خاص‌تر پردازنده لپ‌تاپ برای سناریوهای مختلف استفاده در ردیف x86 مطلب را به پایان برسانیم.

انتخاب خانواده CPU لپ تاپ: موارد کاربرد

غیر از این راهنمای مشخصات کلی، می‌توانید از برگه‌های تقلب رایج‌ترین پردازنده‌های لپ‌تاپ نسل فعلی اینتل و AMD، همراه با کاربردهای پیشنهادی و انواع سیستم‌هایی که می یابید، جزئیات بیشتری دریافت کنید. این دو جدول آخر هنگام خرید لپ‌تاپ‌های جدید می توانند بسیار مفید باشند.

همچنان تعداد زیادی نوت بوک را در حراج همراه با تراشه های سال گذشته یا پیش از آن خواهید دید، بنابراین ارائه یک فهرست جامع غیرممکن می باشد. اما در صورت بررسی خانواده‌های پردازنده‌های قدیمی‌تر AMD یا اینتل، معمولاً تشخیص نسخه‌های نسل قبلی مشابه با تراشه‌های ذکر شده در زیر آسان است. در بیشتر موارد با خیال راحت می‌توان فرض کرد که اگر تعداد هسته‌ها و رشته ها یکسان باشد، عملکردی با کارایی پائین تر نسبت به جدیدترین قطعات ارائه می‌دهند، اما در همان مکان نسبی سلسله مراتب شرکت قرار می‌گیرند. در صورت مناسب بودن قیمت، یک CPU تقریباً جدید را رد نکنید.

ابتدا به مجموعه اینتل نگاهی می اندازیم

پردازنده‌های لپ‌تاپ اینتل نسل جدید منتخب: مرجع سریع

همانطور که می بینید، پردازنده های اصلی اینتل در حال حاضر تحت سلطه خط “Tiger Lake-U” و “Alder Lake” U و P نو ظهور هستند، هر چند هنوز هم معادل های نسل دهم “Ice Lake-U” و “Comet” و تراشه های Lake-U” برای فروش یافت می شوند. در صورت خرید لپ تاپ مناسب، از آنها چشم پوشی نکنید. اینتل از اواسط سال 2021، پردازنده‌های 45 واتی رده H نسل یازدهم و دوازدهم را برای لپ‌تاپ‌های پرقدرت به‌صورت مرحله‌ای از اواسط سال 2021 عرضه کرد، اما همچنان تراشه‌های نسل دهم زیادی را خواهید یافت.

پردازنده‌های لپ‌تاپ نسل جدید AMD منتخب: مرجع سریع

همانطور که گفته شد، روی هم رفته این پردازنده ها را در لپ تاپ های کمتری مشاهده خواهید کرد. فقط کاربران متعصب باید در مورد تفاوت‌های بین معماری‌های اصلی شرکت یعنی ” Lucienne ” (Zen 2) و “Cezanne” (Zen 3) نگران باشند. تفاوت بسیار بیشتری بین تراشه های سری U و سری H AMD وجود دارد. دومی می تواند یک لپ تاپ هشت هسته ای 16 رشته را در اختیار شما قرار دهد که با برخی از رایانه های رومیزی بسیار قوی رقابت می کند.

با آرزوی موفقیت در یافتن لپ تاپ مناسب! مثل همیشه، برای دریافت جزئیات دقیق، می‌توانید جریان بی‌پایان بررسی‌های لپ‌تاپ و فهرست موارد مورد علاقه‌های ما را در میان دسته های کلی نوت‌بوک‌ها، انواع فوق العاده ‌قابل حمل، بازی و ورک استیشن (با لینک به بررسی‌های فراوان) بررسی کنید. عملکرد هر لپ‌تاپ با نوجه به معیارهای CPU ما همیشه نتایجی را که از یک تراشه در یک سیستم متفاوت کسب می کند نشان نمی دهد—عوامل دیگری مانند حافظه و حرارت نیز دخیل هستند. اما تست های دقیق عملکرد ما به شما در تصمیم گیری کمک می کند به گونه ای که بدون کرونومتر قادر به تشخیص تفاوت ها نخواهید بود. می توانید این موارد را به ما بسپارید.