آنچه خواهید خواند
مهندسان حرفه ای در زمینه ضبط می دانند که انتخاب خلاقانه میکروفون یک عامل ضروری در هر ضبط عالی محسوب می شود. با این حال، اگر در زمینه ضبط تازه کار هستید، مسئله میکروفون احتمالا” برایتان در هاله ای از ابهام قرار دارد. با کمی تجربه اندوزی در استودیو، یاد می‌گیرید که میکروفون‌های استودیویی مشخص برای ضبط سازهای خاص کاملا” مناسب می باشند، اما بدون درک تئوری آکوستیک، احتمالاً علت آن را متوجه نخواهید شد. به دنبال یک میکروفون دینامیک یا خازنی هستید؟ لوله ای یا سالید استیت؟
انواع مختلف میکروفون‌های استودیویی که می‌توان از بین آنها انتخاب کرد، ممکن است بسیار زیاد به نظر برسند، بنابراین درک اولیه انواع میکروفون و کاربرد آنها به شما کمک خواهد کرد. یک میکروفون انتخابی بد معمولاً در آینده باعث بروز مشکلاتی می شود – اما نترسید! این راهنمای خرید میکروفن استودیو اسرار میکروفون را آشکار نموده و شما را در مسیر ضبط فوق العاده قرار می دهد.! همچنین می توانید لیست بهترین میکروفون استودیویی را نیز مشاهده کنید.
لیست پیشنهادات خریداران میکروفون حرفه ای دیجی کالا
انواع میکروفون
میکروفون های دینامیک
در یک میکروفون دینامیک، سیگنال صوتی با حرکت یک رسانا در یک میدان مغناطیسی تولید می شود. در اکثر میکروفون های دینامیک، یک دیافراگم بسیار نازک و سبک در پاسخ به فشار صدا جابجا می شود. حرکت دیافراگم منجر به حرکت سیم پیچ صوتی معلق در میدان مغناطیسی شده و جریان الکتریکی کوچکی تولید می کند. میکروفون‌های دینامیک نسبت به میکروفون‌های خازنی حساسیت کمتری دارند (به سطوح فشار صدا و فرکانس‌های بالا) و به طور کلی قادر به تحمل فشار بیشتری می باشند. آنها همچنین ارزان ترند. میکروفون های دینامیک برای ضبط درام و گیتار الکتریک مناسب هستند. محبوب ترین میکروفون برای سازها در تمامی ادوار، Shure SM57 بوده است (همچنین در آمپلی فایر گیتار عالی است). بسیاری از مهندسان به Sennheiser MD421 اطمینان دارند. میکروفون دینامیک AKG D112 یک انتخاب عالی برای طبل های بزرگ دوطرفه(باس درام) است.
میکروفون های خازنی
میکروفون های خازنی نسبت به انواع دینامیک به سرعت و تفاوت‌های ظریف امواج صوتی واکنش نشان می‌دهند. این سیستم مکانیکی ساده شامل یک دیافراگم رسانای نازک کشیده می باشد که در نزدیکی یک دیسک فلزی (بک پلیت) قرار گرفته است. این آرایش، خازنی را ایجاد می کند که بار الکتریکی توسط یک منبع ولتاژ خارجی – یک باتری یا منبع تغذیه اختصاصی، یا برق فانتومی تامین شده توسط میکسر به آن داده می شود. دیافراگم میکروفون در پاسخ به فشار صدا لرزش اندکی دارد و باعث تغییر ظرفیت خازن و تغییر ولتاژ – خروجی سیگنال میکروفون می شود. میکروفون‌های خازنی در انواع سالید استیت و لوله‌ای و اشکال و سایزهای بسیار متنوعی عرضه می‌شوند – اما همگی مطابق این اصول عمل می‌کنند.
میکروفون های ریبون
میکروفن های ریبون که به طور گسترده ای در عصر طلایی رادیو مورد استفاده قرار می گرفتند، اولین میکروفون های جهت دار موفق تجاری محسوب می شوند. امروزه، میکروفون‌های ریبون به لطف تلاش‌های تعداد انگشت شماری از شرکت‌ها مانند Royer، مجددا” وارد بازار شده اند. میکروفون‌های ریبون به جای سطح فشار صوت (SPL)، به سرعت مولکول‌های هوا که یک عنصر کوچک معلق را در یک میدان مغناطیسی قوی حرکت می‌دهند، واکنش نشان داده و این همان چیزی است که اکثر انواع میکروفون‌های دیگر را “تحریک” می‌کند. در اپلیکیشن های استودیویی، این تفاوت عملکردی مهم نیست، هرچند می‌تواند در طول ضبط در فضای بیرون در یک روز بادی بسیار مهم باشد! میکروفون‌های ریبون قدیمی مانند RCA 44 و 77DX بسیار ظریف بودند. اما میکروفون‌های ریبون امروزی – مانند Royer R121 و R122 – برای تحمل مشکلات استفاده روزانه در استودیو طراحی شده‌اند.
میکروفون های USB
پیشرفت اخیر در فناوری میکروفون، میکروفون USB بوده که شامل تمام عناصر یک میکروفون معمول می باشد: کپسول، دیافراگم و غیره. تفاوت آن با سایر میکروفون‌های استودیویی دارا بودن دو مدار اضافی است: یک پیش تقویت‌کننده داخلی و یک مبدل آنالوگ به دیجیتال (A/D). پیش تقویت کننده داخلی باعث می شود که اتصال میکروفون USB به میکسر یا پیش تقویت کننده میکروفون خارجی غیر ضروری باشد. مبدل A/D خروجی میکروفون را از آنالوگ (ولتاژ) به دیجیتال (داده) تغییر می دهد، بنابراین می توان آن را مستقیماً به رایانه متصل نموده و با نرم افزار ضبط آن را خواند. این کار ضبط دیجیتالی موبایل را به سهولت وصل کردن میکروفون، راه‌اندازی نرم‌افزار DAW و زدن دکمه ضبط آسان می‌کند!
نحوه قرائت نمودار واکنش بسامدی میکروفون
نمودار واکنش بسامدی میکروفون می‌تواند اطلاعات زیادی درباره موقعیت‌های مناسب و نامناسب برای یک میکروفون خاص در اختیار شما قرار دهد.. اصولا”، نمودارهای واکنش بسامدی در کارخانه با آزمایش میکروفون ها در یک محفظه خالی از صدا تهیه می شوند. محفظه آنکوئیک اتاقی است که تنها به منظور تست صدا ساخته شده است. ایده اصلی آن ایجاد یک فضای کنترل شده می بشد که در آن همه میکروفون ها را می توان به طور یکسان تست کرد، بنابراین اتاق کاملا بی صدا و فاقد هر گونه انعکاس صدا می باشد. معمولا”، یک بلندگو در جلوی میکروفون در حال تست نصب و نویز صورتی پخش می کند (نویز صورتی همه فرکانس های دارای انرژی برابر در هر اکتاو هستند). میکروفون به یک تحلیلگر طیف که خروجی را اندازه گیری می کند، هدایت شده و نمودار پاسخ فرکانسی تهیه می شود. نمودار معمولاً در محدوده 20 هرتز تا 20 کیلوهرتز قرار دارد که محدوده شنوایی انسان است.
اما، چگونه قرائت میشود؟ اعداد افقی در نمودار واکنش بسامدی میکروفون نشان دهنده فرکانس ها (معمولاً در محدوده 20 هرتز تا 20 کیلوهرتز) و اعداد عمودی نشان دهنده پاسخ های نسبی در دسی بل (دسی بل) هستند. با نگاه کردن به نمودار واکنش بسامدی می توان گفت که یک میکروفون معین در فرکانس های خاص چگونه عمل می کند. این اطلاعات چگونه مفید است؟ خوب، بیایید به نمودار واکنش بسامدی معروف Shure SM57 نگاهی بیاندازیم.
واکنش بسامدی میکروفون SM57 آن را به طور خاص برای ابزارهای مشخصی مانند درام مناسب می کند زیرا فرکانس اصلی دام در محدوده 150 هرتز تا 250 هرتز قرار دارد – درست در جایی که نمودار واکنش بسامدی SM57 نشان می دهد که پاسخ SM57 صاف است یا خنثی. به عبارت دیگر، در این فرکانس، چیزی که در میکروفون می شنوید همان چیزی است که تمایل به شنیدن آن دارید – نه بیشتر، نه کمتر. وجود برجستگی در سمت راست نمودار دقیقاً جایی است که فرکانس “snap” دام در آن قرار دارد. به‌علاوه، افت تدریجی انتهای پایین، آن را برای برجسته‌کردن درام ضربه‌ای که تقریبا” بسیار نزدیک است، عالی می‌کند. این ترکیب همان چیزی است که اکثر مهندسان در یک میکروفون طبل کوچک عالی به دنبال آن هستند – توانایی ضبط صدای واقعی طبل، برجسته کردن ضربه آن و رد سایر سازهای مجاور.
درک الگوهای قطبی میکروفون
کاردیوئید
میکروفون‌های دارای الگوی قطبی کاردیوئید به بهترین وجه آنچه را که در جلوی آنها اتفاق می‌افتد، را شنیده و در عین حال صدای طرفین و عقب را رد می‌کنند. نمایش گرافیکی این الگو شبیه یک قلب بوده ( کاردیوئید شکل) و قابلیت رد کردن صدا از سمت عقب باعث می شود الگوهای کاردیوئید در موقعیت های multi-miking، و در جایی که گرفتن مقدار زیادی از فضای اتاق مطلوب نیست، مفید می باشند. میکروفون‌های کاردیوئید هم در استودیو و هم در استفاده زنده (جایی که رد پشت بازخورد و نویز محیط را کاهش می‌دهد) محبوب بوده و برای درصد بالایی از اپلیکیشن میکروفون مورد استفاده قرار می گیرند. به خاطر داشته باشید که مانند همه میکروفون‌ها غیر از انواع چند جهته، میکروفون‌های کاردیوئید اثر مجاورتی را نشان می‌دهند( زمانیکه که میکروفون به منبع صدا بسیار نزدیک باشد، پاسخ باس افزایش می یابد).
سوپرکاردیوئید و هیپرکاردیوئید
الگوی قطبی سوپرکاردیوئید نسبت به کاردیوئید جهت دارتر است. هیپرکاردیوئید حتی بیشتر جهتدار می باشد برخلاف کاردیوئید، هر دوی این الگوهای قطبی دارای بخش های حساس عقبی هستند (در سوپر کاردیوئید کوچکتر) که صدا را دریافت می‌کنند و ممکن است تعیین محل این میکروفون‌های جهتدار را تا حدودی دشوار کند.
چند جهته
میکروفون های چند جهته صدا را از همه جهات به طور یکسان تشخیص می دهند. نمایش گرافیکی الگو بصورت یک دایره است. یک میکروفون چند جهته اثر مجاورت مشخصی را نشان نمی دهد. همه میکروفون ها بصورت چند جهته تولید می شوند. سپس مهندسی اضافی برای ایجاد الگوهای قطبی جهت دار اعمال می شود. انواع چند جهته، میکروفون های استودیویی عالی برای ضبط صدای محیط به همراه هر چیز در حال ضبط می باشند.
Figure-8
الگوی قطبی figure-8الگویی است که در آن میکروفون به صداهای دریافت شده = از جلو و عقب به یک اندازه حساس است، اما صداهایی که از طرفین می‌آیند را رد می‌کند. این حالت، الگویی شبیه به “شکل-8” ایجاد می کند، که در آن کپسول میکروفون در نقطه تقاطع روی 8 قرار دارد. این الگوی میکروفون به عنوان دو جهته نیز شناخته می شود.
الگوی چندگانه
اکثر میکروفون های خازنی حرفه ای دارای الگوهای قطبی قابل تغییر می باشند. و معمولاً شامل الگوهای چند جهته، کاردیوئید و Figure-8 هستند. یک مثال عالی C12VR AKG است – که الگوهای فوق الذکر را به همراه شش تنظیم متوسط برای مجموعا” نه الگوی قطبی دارد.
درک سایز دیافراگم میکروفون
چرا سایز مهم است
میکروفون های خازنی و دینامیک بر اساس سایز کپسول دسته بندی می شوند. و معمولا” شامل دو دسته می باشند: دیافراگم بزرگ و دیافراگم کوچک. هر یک جایگاه خاص خود را در یک استودیوی مجهز دارند. میکروفون دارای دیافراگم متوسط – یک مدل نسبتاً جدید – را می توان یک ویژگی هیبرید و ترکیبی از مشخصات میکروفون های دیافراگمی بزرگ و کوچک در نظر گرفت.
دیافراگم بزرگ
میکروفون‌های خازنی با دیافراگم بزرگ مانند Neumann U87 یکی از لوازم اصلی استودیو محسوب می شوند. برای آواز گرفته تا سازهای زهی و سازهای برنجی تا سازهای کوبه ای، می‌توان از میکروفون‌های خازنی با دیافراگم بزرگ برای ضبط تقریباً هر چیزی استفاده کرد. الگوها و پدهای دریافت متعددی که در بسیاری از خازن‌های دیافراگمی بزرگ یافت می‌شوند، این میکروفون‌ها را به کاربردی ترین میکروفون‌ها در استودیو تبدیل می‌کنند. همچنین میکروفون های دینامیکی با دیافراگم بزرگ نیز موجود می باشند که برای گرفتن منابع بلند با انرژی باس قوی (مانند درام ضربه زدن یا تام) مناسب هستند. میکروفون ستودنی Sennheiser MD421 در این دسته قرار می گیرد.
دیافراگم متوسط
تعریف دیافراگم متوسط یک احتمالا” مسئله بحث برانگیز باشد. از دیرباز میکروفون هایی با دیافراگم بزرگ و دیافراگم کوچک وجود داشته اند، اما اخیراً سایز متوسط شروع به ایجاد دسته بندی خاص خود کرده، هر چند در مورد محدودیت های بالایی و پایینی دقیق توافق وجود ندارند. اکثر متخصصان و سازندگان در مورد اینکه هر میکروفون با دیافراگم تقریباً 5/8 اینچ تا 3/4 اینچ قطر را می توان به عنوان دیافراگم متوسط توصیف کرد، توافق دارند. در کل، میکروفون‌های با دیافراگم متوسط معمولاً در گرفتن دقیق pass ها و محتوای فرکانس بالا (همانند یک دیافراگم کوچک) خوب عمل می‌کنند و در عین حال صدای اندکی کامل‌تر و بالقوه گرم‌تر را ارائه می‌کنند (همانند یک دیافراگم بزرگ (
دیافراگم کوچک
میکروفون‌های خازنی با دیافراگم کوچک که اغلب توسط ضبط‌کننده تازه‌کار بعنوان پویا در سایه همتای دیافراگمی بزرگ خود درک می شوند در واقع در کاربردهایی می‌درخشند که همتایان بزرگ‌ترشان باید به تلاش برای نگه‌داشتن آنها ادامه دهند. مشخصه فوق العاده حساس بودن آنها دقیقاً به دلیل دیافراگم های کوچکتر و سبک تر آنها می باشد. انتخاب راحت میکروفون استودیویی برای گیتار آکوستیک، hi-hat، چنگ – یا هر سازی با نت های هم ساز گذرا و طولانی، باعث شده بسیاری از مهندسان ضبط در واقع میکروفون‌های دیافراگمی کوچک را به عنوان drum overhead درام ترجیح دهند. مزیت این میکروفون ها(به دلیل شکل استوانه‌ای نازک معمولاً به آنها میکروفون مدادی گفته میشود) سهولت قرار دادن آنها می باشد.
کاربرهای میکروفون معمولی
طبل ها
برای شروع، معمولاً باید از میکروفون‌های دینامیک کاردیوئیدی در طبل ها، یک کندانسور دیافراگمی کوچک کاردیوئیدی در اوج، و یک جفت کندانسور با دیافراگم بزرگ یا کوچک برای overheads استفاده کرد. توجه داشته باشید که می توان از میکروفن های خازنی بر روی snare و toms استفاده کرد. این ها مواردی هستند که با شناخت قوانین می توانید با خیال راحت آنها را زیر پا بگذارید. بالاخره شما هنرمندی هستید که با صدا نقاشی می کنید…
تعیین محل میکروفون درام به آزمایش های زیادی نیاز دارد: از درامر بخواهید که بنوازد و گوش کنید. میکروفون را چند اینچ جابجا کرده، دوباره گوش کنید. بهتر است در اتاق کنترل بمانید و از دستیار خود بخواهید در حین گوش دادن، میکروفون ها را جابجا کند. با کمی تجربه، این فرآیند ساده میشود: می‌دانید که کدام میکروفون‌ها را دوست دارید، و آنها را در کجا قرار دهید. اما این فقط یک نقطه شروع است؛ حتی مهندسان حرفه‌ای ضبط، میکروفون‌ها و موقعیت‌یابی را بر اساس یک هوس الهام‌شده تغییر می‌دهند.
گیتار الکتریک
در این مورد نیازی نیست زیاد فکر کنید. اگر می‌توانید تنها یک میکروفون استودیویی در اختیار داشته باشید، از یک میکروفون دینامیک (مثلاً نماد Shure SM57) که در نزدیکی اسپیکر کابینت قرار دارد استفاده کنید. اگر یک میکروفون خازنی با دیافراگم بزرگ دارید، سعی کنید آن را چند فوت عقب‌تر قرار دهید (در صورتی که صدای منبع بلند است و میکروفن دارای پد می باشد، پد را درگیر کنید). اگر آهنگ ها چندان مهم نباشند می‌توان این میکروفون‌های استودیویی را در کنسول با هم ترکیب کرده، یا آنها را در ترک های جداگانه ضبط نمود. اگر در حال اور داب با گیتار هستید (می توان کابین گیتار را در اتاق دیگری در حین ضبط آهنگ قرار دهید)، لازم نیست نگران نشت صدا باشید. با فرض اینکه کابین در اتاقی با صدای مناسب قرار دارد، با پشتیبان گیری از میکروفون خارنی تست نموده تا صدای اتاق بیشتری را جذب کنید. اگر میکروفون چندین الگوی قطبی دارد، سعی کنید آن را به چند جهته تغییر دهید. البته می‌توانید از بیش از دو میکروفون استفاده کنید – روابط فازی خود را بررسی کنید.
گیتار آکوستیک
در اینجا یک میکروفون خازنی کاردیوئیدی با دیافراگم کوچک در اولویت قرار دارد. برای شروع، آن را به سمت پایین گرفته و به فرت دوازدهم از حدود 6-8 اینچ فاصله نگاه کنید،. میکروفون های خازنی دیافراگمی بزرگ همچنین می توانند برای گیتارهای آکوستیک و همچنین میکروفون های ریبون کاملا” مناسب باشند. از آزمایش با میکروفون‌ها و مکان‌های مختلف لذت ببرید و بهترین گزینه را پیدا کنید.
آوازها
وقتی نوبت به آواهای overdub می رسد، یک میکروفون خازنی با دیافراگم بزرگ مورد نیاز است. برای یک خواننده اصلی، باید میکروفون را با خواننده تطبیق دهید – که احتمالا” یک میکروفون با ترجیحات شخصی نیز داشته باشد. بهترین راه برای دست یابی به این منظور تنظیم سه یا چهار میکروفون احتمالی و خواننده ای است که یک بخش از آهنگ را در هر یک از آنها بخواند. هر یک از این پاس‌ها را روی آهنگ‌های جداگانه ضبط کنید، سپس خواننده را برای اجرای مجدد به اتاق کنترل دعوت کنید تا تصمیم بگیرید کدام میکروفون استودیویی به بهترین نحو با صدای او (و آهنگ) مطابقت دارد.
پیانوی آکوستیک
معمولا به صورت استریو ضبط می شود. از دو میکروفون خازنی دارای دیافراگم بزرگ یا یک دیافراگم بزرگ برای رشته های پایین و یک دیافراگم کوچک برای انواع بلند استفاده می شود. تعیین محل میکروفون پیانو بسیار متغیر است، بنابراین مقداری تست لازم است. کیت‌های میکروفون پیانو نیز وجود دارد که می‌توانند حدس و گمان انتخاب و قرار دادن میکروفون را کاهش می دهند.
سازهای زهی
ویولن، ویولا، ویولن سل، دابل باس. تقریباً هر میکروفون خازنی با کیفیت بالا این کار را انجام می دهد. یا اگر به اندازه کافی خوش شانس هستید و یک میکروفون ریبون دارید، ممکن است این همان چیزی باشد که شما ترجیح می دهید.
برنج و نی
میکروفن های ریبون برای سازهای برنجی فوق العاده جذاب هستند. و برای نی ها و نی های دوزبانه، ریبون ها لحن را گرفته و کمتر صدای مکانیکی کلیدها را دریافت می کنند. کندانسورهای دیافراگمی بزرگ یا کوچک نیز کاملا” مناسب می باشند.
