آنچه خواهید خواند
به مقاله راهنمای خرید کفش مناسب دویدن از مسیر انتخاب خوش آمدید. دویدن یک فعالیت فیزیکی بسیار موثر و سالم است که به بهبود سلامتی عمومی، افزایش توان فیزیکی، و کاهش استرس کمک میکند. اما یکی از اصول اساسی در دویدن، استفاده از کفش مناسب است. کفشهای دویدن، نقش بسیار حیاتی در ارتقاء تجربه دویدن و حفظ سلامت پاها دارند. انتخاب نادرست کفش می‌تواند منجر به مشکلات مختلفی شود، از جمله آسیب‌های عضلانی، مفصلی، یا حتی آسیب‌های دیگر.
در مقاله راهنمای خرید کفش دویدن، به بررسی عوامل مهمی که در انتخاب کفش دویدن تاثیرگذار هستند، خواهیم پرداخت. همچنین، راهنمایی‌هایی جهت انتخاب کفش مناسب بر اساس نوع دویدن و نیازهای فیزیکی هر فرد را ارائه خواهیم داد. با ما همراه شوید تا با اطلاعات لازم، بهترین کفش را برای دویدن انتخاب کنید و از تمریناتتان لذت ببرید. همچنین در صورت تمایل می توانید مقاله راهنمای خرید کفش پیاده روی رو نیز مطالعه کنید.
لیست پیشنهادات خریدان کفش مخصوص دویدن دیجی کالا
کفش مخصوص دویدن مردانه لی نینگ مدل ARHM009-3
نحوه انتخاب کفش مناسب برای دویدن
چه برای سرگرمی می دوید یا برای یک ماراتن تمرین می کنید، کفش های مناسب دویدن پایه و اساس مناسبی را برای کل بدن فراهم نموده، می تواند به جلوگیری از بروز صدمات کمک کرده و پیمودن مسافت ها را بسیار لذت بخش تر کنند. در نهایت، کفش مناسب از همان ابتدا به خوبی متناسب بوده و سبک دویدن فرد را تکمیل می کند.
در اینجا نکات مهم تصمیم گیری برای کمک به شما در یافتن یک کفش خوب و مناسب ارائه می شوند:
- محل دویدن را مد نظر داشته باشید. آیا بیشتر در جاده می دوید؟ یا از مسیرها و جاده های خاکی استفاده می کنید ؟ انتخاب های شما کفش های دویدن در جاده، تریل رانینگ (دویدن در کوهستان) یا نرمش هستند.
- تصمیم بگیرید که آیا کوشنینگ کمتر و یا بیشتری را برای زیر پا می خواهید. آیا می خواهید حس کنید که روی ابری با حداکثر لایه ها می دوید یا زمین زیر پا را احساس کنید؟ کوشنینگ – ضخامت مواد در زیره میانی و استحکام فوم – و درآپ پاشنه دو عاملی هستند که باید در ساخت یک کفش دویدن مد نظر قرار گیرند.
- ببینید آیا به نوع خاصی از پشتیبانی برای راه رفتن نیاز دارید. بیشتر دوندگان ممکن است یک کفش خنثی را انتخاب کنند ، اما اگر پای شما به سمت بیرون یا داخل می چرخد، کفش هایی وجود دارند که می توانند به شما کمک کنند.
- مطمئن شوید که کفش اندازه است. کفش شما باید از همان ابتدا به خوبی اندازه بوده و هیچ دوره تعدیلی نداشته باشد.
کفش های دویدن چقدر باید دوام بیاورند؟ به طور کلی، یک جفت کفش دویدن باید بین 400 تا 500 مایل دو دوام داشته باشد (3 یا 4 ماه برای دوندگان معمول). نگاهی به کفش های خود انداخته و بررسی کنید که آیا زیره میانی و کفی آن ها فشرده و یا فرسوده شده است. در اینصورت، ممکن است زمان تهیه یک جفت جدید فرا رسیده باشد.
کجا قصد دارید بدوید؟
کفشهای مخصوص دویدن جاده‌ای برای سنگفرش و حضور گاه به گاه روی سطوح فشرده با بی نظمی های جزئی طراحی شده‌اند.
- سبک و منعطف بوده و به گونه ای ساخته شده اند که پاها را در حین گام های تکراری روی سطوح سخت و یکنواخت محافظت یا تثبیت کنند.
- بهترین گزینه برای آنهایی که در مسیرهای سنگفرش، جاده ها، روی تردمیل ها یا پیست می دوند.
- کفشهای مخصوص دویدن در جاده، زیره های نرم تر و صاف‌تری دارند تا سطحی یکنواختی برای دویدن در جاده‌های سنگفرش فراهم کنند.
کفش های تریل رانینگ (دویدن در کوهستان) برای مسیرهای خارج از جاده با وجود سنگ ها، گل، ریشه یا سایر موانع طراحی شده اند.
- برای چسبندگی بهتر در زمین های ناهموار نسبت به کفش های مخصوص دویدن در جاده، گیره های بزرگ تری دارند («گل میخ ها» در زیره)
- گاهی اوقات با صفحاتی در زیر پا تقویت می شوند تا از پاها در برابر سنگ ها یا اجسام تیز محافظت کنند.
- برای پشتیبانی بیشتر در مسیرهای سنگلاخ و سطوح ناهموار، عموماً در قسمت کفه‌های میانی سفت‌تر هستند.
کفشهای نرمش برای تمرینات بدنسازی، نرمش یا هر فعالیت تعادلی دیگری طراحی شده‌اند که در آن تماس بیشتر با زمین به یک کفی ضخیم ترجیح داده می‌شود.
چقدر می خواهید لایه های کفی را احساس کنید؟
“پیمایش” ارائه شده توسط کفش توسط دو جنبه کوشنینگ تعیین می شود: سفتی فوم و ضخامت (که stack height نیز نامیده می شود) و جنس کفش بین پاها و زمین. جنس زیره میانی معمولاً نوعی فوم و از EVA یا پلی یورتان می باشد که به جذب ضربه ها در هنگام برخورد پاها به زمین کمک می کند. از کفه‌های میانی با حداکثر لایه گذاری گرفته تا زیره‌های فاقد لایه گذاری، میزان ضخیم یا سفت بودن کفه‌های میانی زیر پا یک موضوع وابسته به ترجیحات شخصی است. برخی از دوندگان برای راحتی بیشتر، یک کفش شیک و نرم می خواهند. دیگران نمی‌خواهند یا نیازی به لایه گذاری بیشتر ندارند و ترجیح می‌دهند پاسخ بیشتری از هر قدم داشته باشند. بهترین روش برای تصمیم گیری این است که انواع کفش ها را امتحان نمائید تا ببینید چه احساسی دارند.
در اینجا انواع انتخاب ها هنگام بحث در مورد کوشنینگ ارائه می شوند:
- حداکثر کوشنینگ: این کفشهای ماکسیمالیست(بیشینه گرا)، لایه‌گذاری ضخیمی را در زیره‌های میانی برای داشتن احساس فوق‌العاده ارائه می دهند. دوندگان ممکن است هنگام دویدن در مسافت‌های طولانی یا مسابقات چند روزه، راحتی کف ضخیم‌تر و نرم‌تر زیر پا را ترجیح دهند. اما کوشنینگ فوق العاده نرم برای همه مناسب نیست. برخی از احساس نرمی را دوست ندارند.
- کوشنینگ متوسط: کفشهای با لایه گذاری متوسط، یک حالت تعادلی بین راحتی یک بالش نرم یا نازک و بدون لایه گذاری ایجاد می‌کنند. به احتمال زیاد کفش های متنوعی را در این دسته می یابید.
- لایه گذاری ناچیز: کفش‌هایی با حداقل لایه گذاری در قسمت میانی مورد علاقه دوندگانی هستند که می‌خواهند اتصال خود را با زمین زیر پای خود احساس کنند. دوندگانی که به کفشهای مینیمالیستی وفادارند معتقدندکه در حین دویدن، راه رفتن طبیعی‌تری را تقلید می‌کنند.
- کفش برفوت: اصطلاح برفوت به کفش هایی اطلاق می شود که نزدیک ترین حس را به پابرهنه بودن ارائه می دهند. بسیاری از این کفش‌ها فاقد لایه گذاری در پد پاشنه بوده و یا یک لایه بسیار نازک (به اندازه 3 تا 4 میلی‌متر) از کفش بین پا و زمین وجود داشته هیچ گونه پشتیبانی از قوس یا ویژگی‌های پایداری وجود ندارد.
درک درآپ
درآپ پاشنه کفش بیانگر تفاوت کوشنینگ بین پاشنه و پنجه کفش می باشد که بر حسب میلی متر اندازه گیری می شود. این درآپ در درجه اول بر نحوه برخورد پای با زمین تأثیر می گذارد.
یک کفش معمولی دویدن معمولاً دارای درآپ پاشنه حدود 10 میلی متر به بالا است. لایه گذاری زیادی در پاشنه داشته و باعث می‌شود ابتدا روی پاشنه فرود بیایید، زیرا پا از طریق این حرکت جابجا می شود. در مقابل، یک کفش بدون درآپ به این معناست که مقداری مساوی از کوشنینگ زیر پاشنه و انگشتان پا وجود دارد. هرچه این درآپ کمتر باشد، کفش بیشتر به تقویت محل برخورد وسط پا کمک می کند. به یاد داشته باشید که هرچه این درآپ کمتر باشد، تاندون آشیل باید بیشتر کار کند. برای کسانی که از کفش های معمولی استفاده می کنند، هر کفشی با درآپ پایین (در محدوده صفر تا حدود 8 میلی متر) ممکن است به یک دوره تعدیل نیاز داشته باشد.
به چه میزان پشتیبانی نیاز دارید؟
هنگام دویدن چگونه پای شما به زمین برخورد می کند؟ پرونیشن راهی طبیعی است که پای شما هنگام برخورد با زمین به سمت داخل غلتیده و سپس به سمت جلو حرکت میکند. سه نوع مختلف پرونیشن وجود دارد، و ممکن است به کفش هایی با ویژگی های خاص نیاز داشته باشید تا از سطح پرونیشن شما پشتیبانی کنند. برندها از فناوری ها و ویژگی های مختلف کفش استفاده می کنند تا حرکت اضافی را کاهش می دهد. این فناوری‌ها برای هدایت پا از طریق یک انتقال نرم‌تر طراحی شده‌اند.
تعیین پرونیشن شما
یکی از روش تشخیص پروناسیون این است که از یک متخصص کفش بخواهید هنگام دویدن راه رفتن شما را مشاهده کند. راه دیگر بررسی الگوی سایش کفش دویدنی است که به خوبی مورد استفاده قرار گرفته است. از این راهنما برای پی بردن به پرونیشن خود و سطح حمایت از کفشی که ممکن است مد نظر داشته باشید، استفاده کنید .
پرونیشن پایه
(که به آن پرونیشن خنثی نیز گفته می شود) زمانی است پا به میزان معمولی به سمت داخل می چرخد. این به شما کمک می کند تا ضربه را جذب کرده و فشار روی زانوها و مفاصل را کاهش دهید. این یک ویژگی طبیعی دوندگان خنثی و کارآمد بیومکانیکی است.
در پرونیشن پایه پای شما به میزان معمول به سمت داخل می چرخد.
- الگوی پوشیدن کفش: متمرکز بر روی سینه پا و قسمتی از پاشنه پا.
- کفش هایی که باید مد نظر قرار دهید: کفش های خنثی یا کفش های پایدار با ساختار سبک.
اور پرونیشن
زمانی است که پا بیش از حد به سمت داخل چرخیده و فرد را در معرض آسیب قرار می‌دهد. اور پروناتورها ممکن است به کفشهای پایدار یا کنترل کننده حرکت نیاز داشته باشند. به دنبال الگوهای پوشیدنی در نزدیکی انگشت شست پا و قسمت داخلی کف پا باشید.
در اور پرونیشن پای شما تمایل زیادی به غلتیدن دارد.
- الگوی پوشیدن کفش: متمرکز در امتداد لبه داخلی کفش
- کفش هایی که باید مد نظر قرار داد: کفش های پایدار با پشتیبانی ساختاری. در موارد شدید، کفش های کنترل کننده حرکت.
ساپینیشن(چرخش خارجی)
زمانی است که پا هنگام برخورد با زمین به سمت بیرون می غلتد. تعداد نسبتا کمی از دوندگان اینگونه هستند، اما آنهایی که این کار را انجام می دهند ممکن است به کفش هایی با لایه گذاری و انعطاف پذیری بیشتری نیاز داشته باشند. به دنبال علائم ساییدگی در لبه بیرونی کفش خود باشید.
در ساپینیشن پا تمایل دارد بیش از حد به سمت بیرون بچرخد.
- الگوی پوشیدن کفش: متمرکز در امتداد لبه بیرونی کفش
- کفش هایی که باید مد نظر قرار داد: کفش های خنثی ممکن است کاملا” مناسب باشند.
پیدا کردن سطح پشتیبانی
به محض اینکه تصمیم گرفتید چه نوع کفشی می خواهید، بسته به بیومکانیک خود، می توانید برای تقویت راه رفتن سطحی از پشتیبانی را در کفش های خود بیابید. سه دسته پشتیبان کفش مخصوص دویدن وجود دارد: خنثی، پایدار و کنترل کننده حرکت (حمایت بالا).
کفش خنثی
- آنها می توانند برای پروناتورهای خفیف مناسب باشند اما برای دوندگان خنثی یا افرادی با چرخش به سمت بیرون (مایل به غلتیدن به سمت بیرون) بهتر هستند.
- آنها معمولاً ویژگی‌های کنترل کننده حرکت مانند “نگهدارنده های میانی” را ندارند که قسمت قوس هر یک از زیره‌های میانی را تقویت کند.
کفش های پایدار
- این کفش ها دارای تجهیزات های پایداری هستند که به کنترل پروناسیون کمک می کند.
- آنها اغلب شامل ریل های راهنما هستند که حرکت به طرفین را کنترل می کنند.
- برای دوندگانی که پروناسیون خفیف تا متوسط از خود نشان می دهند مناسب می باشند.
- این کفش ها به اندازه کفش های کنترل کننده حرکت سفت نیستند.
کفش های کنترل کننده حرکت:
- اینها با دوام ترین کفشهای دویدن برای مقابله با پروناسیون متوسط یا شدید هستند. (توجه: این موارد کمتر معمول بوده و به احتمال زیاد در فروشگاه های تخصصی یافت می شوند.)
- برای دوندگانی که پروناسیون متوسط تا شدید را نشان می دهند بهترین انتخاب است.
- قابلیت های آن شامل نگهدارنده های محکمی می باشند که قوس کناری هر یک از زیره‌های میانی را تقویت میکند، پاشنه‌های سفت‌تر و طراحی ساخت صاف‌تر به منظور مقابله با اورپرونیشن.
- ساختار داخلی خاص مانند پاشنه سفت تر یا فوم متراکم تر.
یک کفش مناسب بخرید
هیچ چیز بهتر از اینکه کفش ها را شخصاً امتحان کرده و تناسب آنها را حس کنید، نیست. در ادامه نکاتی برای دست یابی تناسب مناسب ارائه می شود.
چگونه به یک تناسب عالی در کفش های دویدن دست یابیم:
- هر دو پا را بررسی کنید: سایز پا با گذشت زمان تغییر می کند، بنابراین لازم است که هنگام امتحان کفش های ورزشی جدید، پاهای خود را بررسی کنید.
- در پایان روز کفش را امتحان کنید: پاهائدر طول روز متورم می شوند و در پایان روز بزرگتر خواهند بود. این به شما کمک می کند از خرید کفش های خیلی کوچک اجتناب کنید.
- فاصله ای به اندازه یک بند انگشت را در سرپنچه پا را هدف قرار دهید: باید بتوانید انگشتان پا را تکان دهید. عرض باید مناسب باشد اما کمی فضا برای حرکت پای شما بدون مالش وجود داشته باشد. بندها باید محکم بوده اما تنگ نباشند.
- هر دو کفش را امتحان کنید: برخی از افراد یک پایشان بزرگتر است. کفش راست و چپ را امتحان کنید و کفشی را پیدا کنید که مناسب پای بزرگتر شما باشد.
- کفی ها، جوراب های مخصوص دویدن یا اصلاح ناهنجاری ها را به همراه داشته باشید (در صورت استفاده از آن ها): این ها بر نحوه تناسب کفش شما تأثیر می گذارند.
- مطمئن شوید که از همان ابتدا راحت هستند. نیازی به عادت کردن به کفش های دویدن ندارید.
- کفی های یدکی (معروف به کفی پا) را مد نظر قرار دهید. کفی ها در مدل هایی عرضه می شوند که می توانند راحتی، پشتیبانی یا تناسب – یا هر سه را افزایش دهند
- از اندازه های برند آگاه باشید. هر برندی مدل پای اختصاصی یا “قالب” خاص خود را دارد، بنابراین اگر پای شما به قالب پای یک برند خاص نزدیک باشد، موفقیت بیشتری در زمینه تناسب کفش خواهید داشت. این چیزی است که یک متخصص کفش می داند، و به همین دلیل است که پرو در فروشگاه بسیار مهم است.
- بند کفش های خود را به درستی ببندید: برخی از تکنیک های بستن بند کفش می توانند تناسب کفش را بهبود بخشند. برای مثال حلقه دونده می تواند به قفل شدن پاشنه پا در جای خود کمک کند. بستن پنجره ای می تواند به کاهش نقاط فشار در بالای پای کمک کند.
