آنچه خواهید خواند
معاملات فارکس، که به تبادل ارزهای فیات اشاره دارد، به قرن‌ها پیش باز می‌گردد و به دوران بابلی باز می گردد. امروزه، تجارت فارکس یکی از بزرگترین، پرتراکم‌ترین و دسترسی‌پذیرترین بازارها در جهان است و تحت تأثیر چندین رویداد مهم جهانی مانند برتون وودز و استاندارد طلا شکل گرفته است.
برای معامله‌گران فارکس مهم است که تاریخچه معاملات فارکس و رویدادهای تاریخی کلیدی که بازار را شکل داده‌اند را درک کنند. این به این دلیل است که رویدادهای مشابه احتمالاً دوباره به شکل‌های مختلف اما مشابهی رخ خواهند داد و بر منظر معاملاتی تأثیر خواهند گذاشت. تاریخ تمایل دارد که خود را تکرار کند.
تاریخچه معاملات فارکس: از کجا شروع شد
سیستم معاملات مبادله که قدیمی‌ترین روش مبادله است، در سال 6000 پیش از میلاد توسط قبایل مزوپتامیایی معرفی شد. در سیستم مبادلات مبادله کالاها با کالاهای دیگر صورت می‌گرفت. این سیستم سپس تکامل یافت و کالاهایی مانند نمک و ادویه‌جات به عنوان وسایل مبادله محبوبیت پیدا کردند. کشتی‌ها برای مبادله این کالاها به سفر می‌رفتند که این اولین شکل تبادلات خارجی بود. در نهایت، به عنوان زودترین ممکن، در سده 6 پیش از میلاد، اولین سکه‌های طلا تولید شدند و به عنوان یک ارز عمل می‌کردند زیرا ویژگی‌های اساسی مانند قابلیت حمل و نقل، دوام، تقسیم‌پذیری، یکنواختی، تامین محدود و قابلیت قبولی را داشتند.
سکه‌های طلا به عنوان وسیله‌ای جهانی برای مبادله به طور گسترده شناخته شدند، اما به علت وزن سنگین آنها کاربردی نبودند. در قرن 19، کشورها استاندارد طلا را اتخاذ کردند. استاندارد طلا تضمین می‌کرد که دولت هر مقدار پول کاغذی را برای ارزش طلا آن تعویض می‌کند. این سیستم تا زمان جنگ جهانی اول کار می‌کرد که کشورهای اروپایی برای پرداخت هزینه‌های جنگ بیشتر پول چاپ کردند و استاندارد طلا را متوقف کردند.
در این نقطه و در دهه‌های اوایل قرن بیستم، بازار تبادل ارز خارجی توسط استاندارد طلا پشتیبانی می‌شد. کشورها با یکدیگر تجارت می‌کردند زیرا ارزهایی که دریافت می‌کردند را به طلا تبدیل می‌کردند. با این حال، استاندارد طلا نتوانست در جریان جنگ‌های جهانی پابرجا بماند.
رویدادهای کلیدی که بازار فارکس را شکل داده‌اند
تاریخچه معاملات فارکس را می‌توان به وقایع مهمی برگرداند که به شدت بر محیط معاملات فارکس تأثیر گذاشته‌اند. در زیر برخی از نکات کلیدی را برجسته می‌کنیم:
سیستم برتون وودز 1944 – 1971
اولین تحول مهم در بازار ارز خارجی، سیستم Bretton Woods، در اواخر جنگ جهانی دوم رخ داد. ایالات متحده، بریتانیا و فرانسه در کنفرانس پولی و مالی سازمان ملل متحد در برتون وودز ایالت New Hampshire، به منظور طراحی یک نظام اقتصادی جهانی جدید با هم ملاقات کردند. مکان برتون وودز به دلیل آنکه در آن زمان، ایالات متحده تنها کشوری بود که از جنگ آسیب ندیده بود، انتخاب شد. بیشتر کشورهای اروپایی بزرگ در حالت خرابی بودند. در واقعیت، جنگ جهانی دوم دلار آمریکا را از یک ارز ناموفق پس از فروپاشی بازار سهام سال 1929 به ارز مرجعی که اکثر ارزهای بین‌المللی دیگر با آن مقایسه می‌شد، تبدیل کرد.
توافق برتون وودز برای ایجاد یک محیط پایدار به وسیله‌ی کشورهای جهانی جهت بازسازی خود ایجاد شد. این کار را با ایجاد بازار ارز خارجی با نرخ تبدیل قابل تنظیم انجام داد. نرخ تبدیل قابل تنظیم یک سیاست نرخ تبادل ارز است که طبق آن یک ارز به یک ارز دیگر معین می‌شود. در این مورد، کشورهای خارجی نرخ تبادل ارز خود را به دلار آمریکا “تثبیت” می‌کردند. دلار آمریکا به طلا معین شده بود، زیرا آمریکا در آن زمان بیشترین ذخیره طلا در جهان را داشت. بنابراین، کشورهای خارجی به دلار آمریکا معامله می‌کردند (همین نکته باعث شد که دلار آمریکا به عنوان ارز ذخیره جهانی شناخته شود).
توافق برتون وودز در نهایت ناتوان در معین کردن طلا به دلار آمریکا شد، زیرا مقدار کافی طلا برای پشتوانه‌سازی مقدار دلارهای آمریکا در گردش وجود نداشت، به علت افزایش قرض‌دهی و هزینه‌های دولتی بیشتر. در سال 1971، ریچارد ام. نیکسون، رئیس‌جمهور ایالات متحده، سیستم برتون وودز را پایان داد که به زودی منجر به ارز آزاد دلار آمریکا در مقابل سایر ارزهای خارجی شد.
آغاز سیستم ارز آزاد
پس از توافق برتون وودز، در دسامبر سال 1971، توافق Smithsonian در آمریکا انعقاد شد، که به شکلی مشابه بود اما امکان نوسانات بیشتر برای ارزها را فراهم می‌کرد. ایالات متحده دلار را به طلا با نرخ 38 دلار برای هر اونس معین کرد و این اقدام باعث تضعیف دلار شد. در چارچوب توافق اسمیتسونی، ارزهای اصلی دیگر می‌توانستند در مقابل دلار آمریکا با 2.25٪ نوسان کنند و دلار آمریکا به طلا وابسته بود.
در سال 1972، جامعه اروپایی تلاش کرد که از وابستگی به دلار آمریکا فاصله بگیرد. تفاهمنامه مشترک اروپا سپس توسط آلمان غربی، فرانسه، ایتالیا، هلند، بلژیک و لوکزامبورگ ایجاد شد. هر دو توافق خطاهایی مشابه توافق برتون وودز داشتند و در سال 1973 با شکست مواجه شدن. این شکست‌ها منجر به تغییر رسمی به سیستم ارز آزاد شد.
توافق پلازا
در اوایل دهه 1980، دلار در مقایسه با سایر ارزهای اصلی به شدت ارزش گرفته بود. این امر برای صادرکنندگان سخت بود و حساب جاری ایالات متحده متعاقباً کسری 3.5 درصدی تولید ناخالص داخلی را داشت. در پاسخ به کمبود رشد اقتصادی و تورم که در اوایل دهه 1980 شروع شد، پل ولکر نرخ‌های بهره را افزایش داد که باعث تقویت دلار آمریکا (و کاهش تورم) به بهای رقابت پذیری صنعت آمریکا در بازار جهانی شد.
وزن دلار آمریکا بر کشورهای در دست توسعه و بستن کارخانه‌های آمریکایی به دلیل عدم قابلیت رقابت با رقبای خارجی فشار می‌آورد. در سال 1985، گروه پنج کشور G-5، قوی‌ترین اقتصادهای جهان به ویژه آمریکا، بریتانیا، فرانسه، آلمان غربی و ژاپن، نمایندگانی به جلسه ای محرمانه در هتل پلازا در شهر نیویورک فرستادن. اخبار مربوط به این نشست به بیرون درز کرد و G-5 را مجبور کرد تا بیانیه ای را در تشویق افزایش ارزش ارزهای غیر دلاری ارائه کند. این به “توافق پلازا” معروف شد و طنین آن باعث سقوط شدید دلار شد.
طولی نکشید که معامله‌گران متوجه پتانسیل سودزایی در این دنیای جدید معاملات ارز شدند. حتی با مداخله دولت، هنوز هم درجات قویی از نوسان وجود داشت و در محیط نوسان وجود دارد، سود هم وجود دارد. این واقعیت یک دهه پس از فروپاشی توافق برتون وودز روشن شد.
تأسیس یورو
پس از جنگ جهانی دوم، اروپا تعداد زیادی از تفاهمات را تنظیم کرد تا کشورهای منطقه را به یکدیگر نزدیک‌تر کند. هیچکدام از این تفاهمات مهم‌تر از تفاهم 1992 به نام تفاهمنامه Maastricht نبود، که به نام شهر هلندی ماستریخت نامیده می‌شود که در آن شهر کنفرانس برگزار شد. این تفاهمنامه اتحادیه اروپا (EU) را تأسیس کرد که به ایجاد ارز یورو منجر شد، و یک واحد یکپارچه را ایجاد کرد که شامل اقدامات در زمینه سیاست خارجی و امنیت بود. این تفاهمنامه چندین بار اصلاح شده است، اما تشکیل یورو به بانک‌ها و کسب‌وکارهای اروپایی مزیت ممتازی ارائه داد که در یک اقتصاد جهانی‌شده دیگر، ریسک تبادل را کاهش داد.
معاملات اینترنتی
در دهه 1990، بازارهای ارز روز به روز پیچیده‌تر و سریع‌تر شدند زیرا پول – و نحوه دیدگاه و استفاده از آن تغییر می‌کرد. یک فرد تنها در خانه می‌توانست با کلیک روی یک دکمه، قیمت دقیقی را پیدا کند که تنها چند سال پیش نیاز به ارتشی از معامله‌گران، کارگزاران و تلفن‌ها داشت. این پیشرفت‌ها در ارتباطات در زمانی رخ داد که تقسیم‌های قبلی جای خود را به سرمایه داری و جهانی شدن داد (سقوط دیوار برلین و اتحاد جماهیر شوروی).
برای بازار فارکس، همه چیز تغییر کرد. ارزهایی که قبلاً در سیستم‌های سیاسی تمامیت‌گرا مسدود بودند، قابل معامله شدند. بازارهای نوظهور مانند بازارهای آسیای جنوب شرقی رونق گرفتند و سرمایه‌گذاری و معاملات ارز جذب کردند.
تاریخچه بازارهای فارکس از سال 1944 نمونه‌ای کلاسیک از یک بازار آزاد در عمل است. نیروهای رقابتی بازاری با نقدینگی بی‌نظیر ایجاد کرده‌اند. انتشارها به شدت کاهش یافته و با افزایش رقابت آنلاین بین شرکت‌های قابل اعتماد، افرادی که مقادیر زیادی را معامله می‌کنند، به شبکه‌های ارتباطات الکترونیکی مشابهی دسترسی دارند که بانک‌ها و تاجران بین‌المللی از آن استفاده می‌کنند.
معاملات فارکس امروز و در آینده
امروز، بازار فارکس بزرگترین بازار جهان است. بیش از 5 تریلیون دلار در بازار فارکس روزانه معامله می‌شود. آینده فارکس پر از ابهامات است و همواره در حال تغییر است، که منجر به فرصت‌های بی‌پایان برای معامله‌گران فارکس می‌شود.
و اگر شما تازه وارد دنیای فارکس هستید، ما پیشنهاد می‌کنیم که راهنمای ما را برای مبتدیان فارکس را مطالعه کنید تا مفاهیم اساسی را یاد بگیرید.
