راهنمای خرید دوربین عکاسی : چگونه بهترین نوع را خریداری کنیم؟

به راهنمای خرید دوربین عکاسی از وب سایت مسیر انتخاب خوش آمدید. زمانی که ایستمن کوداک در سال 1900 دوربین Brownie را رونمایی کرد، این دوربین چیزی بیش از یک جعبه مقوایی با یک لنز و حلقه فیلم بود (مفهومی که در سال 2019 دوباره به جایگاه اصلی خود برگشته). این رویداد به همان اندازه که بنیادین بود، در عمومی کردن عکاسی نیز انقلابی محسوب می شود.

قبلا” خرید دوربین ساده بود. بعد از یک قرن، امروزه دوربین‌های مدرن به قدری متنوع و پیشرفته هستند که قطعاً خرید یکی از آن‌ها برای هر نوع انتخابی مناسب نیست. در حال حاضر، اکثر ما یک دوربین کاملاً مناسب به شکل گوشی هوشمند داریم و آگاهی از اینکه چه زمانی یک دوربین اختصاصی مزیتی واقعی را نسبت به تلفن‌هایمان ارائه می‌دهد، می تواند دشوار باشد. قیمت دوربین های جدید از برند ها و مدل های مختلف در هر سطحی از این مسیر بین چند صد تا چند هزار دلار متغیر است،

این راهنما در مسیر انتخاب به گونه ای طراحی شده تا خریداران تازه کار دوربین عکاسی را در جهت درست راهنمایی کند. همچنین می توانید لیست بهترین دوربین عکاسی برای مبتدی ها را مشاهده کنید.

لیست پیشنهادات خریداران دوربین عکاسی دیجی کلا

دوربین های کامپکت

این دوربین ها در طیف گسترده ای وجود دارند. آنها می توانند جمع و جور، مقرون به صرفه، و با کاربرد آسان یا بصورت مدل های پیشرفته با قابلیت زوم طولانی، سنسورهای بزرگ و کنترل های کاملا” دستی باشند. یک چیز ثابت لنزی است که نمی توان آن را از دوربین جدا کرد.

احتمالاً می‌دانید که با بهتر شدن دوربین های تلفن همراه، از محبوبیت دوربین های کامپکت به میزان قابل توجهی کاسته شده است. دوربین‌های ابتدایی کامپکت دیگر برای عامه مردم جذاب نیستند و سازندگان با هدایت تلاش‌ها به سمت مدل‌های بالاتر، به این امر واکنش نشان داده‌اند. با اینکه برخی از دوربین های کامپکت سطح مبتدی را می توان در محدوده 100 تا 200 دلار پیدا کرد، اما این دوربین ها معمولاً کیفیت تصویری که بطور قابل توجهی از یک تلفن هوشمند مدرن بهتر باشد، را ارائه نمی دهند. با این حال، قابلیت های دیگری که معمولاً گوشی های هوشمند فاقد آن هستند، مانند لنزهای زوم، را ارائه می‌کنند.

از نظر کیفیت بالاتر، یک کامپکت پیشرفته بهترین انتخاب است. به دنبال دوربین‌هایی باشید که از سنسورهای ۱ اینچی استفاده می‌کنند، مانند سری های Sony’s excellent RX100 . قیمت این دوربین ها حدود 500 دلار است اما می تواند به 1500 دلار یا بیشتر نیز برسد. با داشتن سنسوری بسیار بزرگتر از سنسور معمولی دوربین کامپکت (یا گوشی شما)، از نظر کیفیت تصویر گام بزرگی بر می دارد. جنبه منفی این است که یک سنسور بزرگتر همه چیز را در مورد دوربین، از بدنه گرفته تا لنز، بزرگتر می کند. Sony RX100 بطور چشمگیری کوچک باقی ‌مانده، هرچند می‌توانید دوربین‌هایی در اندازه مشابه با سنسورهای کوچک‌تر پیدا کنید که زوم بسیار بیشتری دارند.

نوع دیگری از دوربین های کامپکت، یعنی سوپرزوم بطور قابل توجهی کم تر جمع و جور می باشد و به خاطر لنز زوم بسیار طولانی آن، اینگونه نامگذاری شده است. نیکون P1000 ،در حال حاضر با قدرت 125x (فاصله کانونی معادل 24 تا 3000 میلی متر) رکورد طولانی ترین زوم را در اختیار دارد. چنین دوربینی در یک بسته بندی نسبتا جمع و جور قابلیت انعطاف پذیری زیادی را به شما در عکاسی می دهد.

البته توجه داشته باشید، با این که سوپرزوم‌ها شبیه دوربین‌های بزرگ DSLR هستند، اما هنوز به دلیل سنسورهای کوچکشان، کیفیت عکس محدودی نسبت به دوربین‌های کامپکت دارند. چند مدل رده بالاتر، مانند سری RX10 سونی ، سنسورهای یک اینچی بزرگتر دارند. هم چنین کیفیت تصویر در چنین مدل هایی بهتر خواهد بود، اما آنها نمی توانند با محدوده بزرگنمایی نهایی یک سوپرزوم با سنسور کوچک مطابقت داشته باشند.

دوربین های کامپکت بادوام و ضدآب زیرمجموعه‌ خاصی هستند که برای استفاده روزانه در ساحل یا جان سالم به در بردن از سقوط در استخر ساخته شده‌اند. آنها معمولاً کیفیت تصویر پایین‌تر و زوم‌های بسیار کوتاه‌تری در مقایسه با سایر دوربین های کامپکت دارند، اما هنگام عکاسی در مکان‌هایی که قصد آوردن دوربین یا تلفن هوشمند گران قیمت را ندارید، باعث آرامش خاطر می شوند.

دوربین های بدون آینه

این دسته کیفیت تصویر بالاتر، گزینه‌های خلاقانه‌تر، و عملکرد سریع‌تری را نسبت به دوربین های کامپکت، تقریبا” بدون یک DSLR حجیم، را ارائه می‌کنند. نام «بدون آینه» از این واقعیت که این دوربین‌ها، آینه‌ موجود در دوربین‌های DSLR و همچنین منظره یاب نوری را ندارند، ناشی می شود. در عوض، دوربین‌های بدون آینه، چه به صفحه LCD و چه از طریق منظره یاب الکترونیکی (EVF ) نگاه کنید، همیشه در حالت نمایش زنده هستند. دوربین‌های بدون آینه نسبت به دوربین‌های کامپکت گران‌تر هستند، اما مدل‌های سطح مبتدی اغلب از دوربین‌های کامپکت درجه یک ارزان‌تر می باشند.

فرمت های مختلفی از دوربین های بدون آینه موجود است که توسط برندهای مختلف استفاده می شود. پاناسونیک و المپیوس فرمت Micro Four Thirds (MFT) را به اشتراک می گذارند، به این معنی که می توانید از لنزهای پاناسونیک در دوربین المپیوس و بالعکس استفاده کنید. فوجی فیلم از سنسور بزرگتر APS-C برای مدل های سری X خود استفاده می کند و سونی دوربین های بدون آینه را با سنسورهای APS-C و فول فریم بزرگتر (35 میلی متر) می سازد. کانن، نیکون و پاناسونیک دوربین‌های بدون آینه فول فریم را در سال 2018 معرفی کردند که در نهایت باعث رقابت واقعی سونی شد و کانن نیز خط EOS M خود را حفظ کرده، که از فرمت APS-C استفاده می‌کند.

قیمت مدل‌های بدون آینه از حدود 500 دلار شروع می‌شود و برای مدل‌های حرفه‌ای تا چند هزار دلار می‌رسد. همانند دوربین های کامپکت، سنسور بزرگ‌تر معمولاً با مزیت کیفیت تصویر همراه می باشد، با این وجود، در حال حاضر سنسورهای APS-C چندین برابر بزرگ‌تر از چیزی هستند که در تلفن خود دارید. اکثر دوربین‌های بدون آینه حداقل ۲۰ مگاپیکسل هستند که برای اکثر عکاسان مناسب است، اما اگر واقعاً می‌خواهید وضوح را به حداکثر برسانید، باید به دنبال سنسورهای بزرگ‌تر باشید. سونی A7R IV در حال حاضر رکورد دوربین فول فریم با بالاترین رزولوشن 61 مگاپیکسل را دارد. Fujifilm GFX 100، که از یک سنسور حتی بزرگتر با فرمت متوسط استفاده می کند، دارای 100 مگاپیکسل = و قیمت آن 10000 دلار است.

دوربین های DSLR

دوربین‌های DSLR همان محدوده قیمتی دوربین‌های بدون آینه را پوشش می‌دهند و از نوع معمولی تا حرفه‌ای طیف یکسانی دارند. یک DSLR مصرفی سطح مبتدی به دلیل سنسور بزرگترش، کیفیت تصویر بسیار بهتری را در مقایسه با یک دوربین کامپکت ارائه می دهد، اما سرعت و امکانات اضافی یک DSLR حرفه ای را ندارد. اگر اندازه شما را آزار نمی دهد، یک DSLR 500 دلاری معمولی، حداقل از نظر کیفیت تصویر، از دوربین کامپکت 500 دلاری پیشی خواهد گرفت.

دوربین های DSLR لزوما” کیفیت تصویر بهتر یا تطبیق پذیری بیشتری نسبت به دوربین های بدون آینه ارائه نمی دهند، اما مزایای دیگری دارند. حتی با وجود پیشرفت چشمگیر منظره یاب الکترونیکی و بسیاری مزایای دیگر، برخی از عکاسان همچنان منظره یاب اپتیکال DSLR را ترجیح می دهند. این همان چیزی است که به دوربین‌های DSLR عمر باتری فوق‌العاده‌ای می‌دهد، زیرا منظره یاب نوری برق بسیار کمی مصرف می‌کند. یک DSLR متوسط می‌تواند به راحتی بیش از هزار نوردهی را از یک باتری دریافت کند.

بزرگترین نقطه ضعف DSLR حجیم بودن آن است. در مقایسه با دوربین های بدون آینه، دوربین های DSLR بزرگتر و سنگین تر هستند. آنها همچنین برای ویدیو و نه لزوماً برای انجام هر کاری با کیفیت ویدیو، صرفاً به این دلیل که منظره یاب نوری در حالت ویدیو (که به نمایش زنده نیاز دارد) بی فایده است، بدتر می باشند. برای اکثر خریداران تازه کار دوربین، احتمالاً دوربین بدون آینه را نسبت به DSLR توصیه می کنیم.

در حالت ایده‌آل، لازم نیست برای یافتن دوربینی که برای شما مناسب است، هزینه زیادی پرداخت کنید، اما به قول معروف، همانقدر که هزینه می‌کنید، بدست می آورید. مهم است آنچه را که نیاز دارید مد نظر قرار دهید: بسیاری از مدل‌های با قیمت بالاتر، ویژگی‌هایی دارند که ممکن است هرگز از آنها استفاده نکنید، اما اگر قصد دارید عکاسی را به عنوان یک کار مورد علاقه یا حرفه دنبال کنید، فضای رشد را به شما می‌دهند.

از طرف دیگر، هزینه خیلی پائین ممکن است منجر به دوربینی ناامیدکننده شود. با وجود گوشی‌های هوشمندی که این روزها چنین عکس‌های خوبی می‌گیرند، توصیه برای خرید یک دوربین های کامپکت مبتدی دشوار است، مگر اینکه برای هدف خاصی به آن نیاز داشته باشید. برای کیفیت بهتر تصویر ، برنامه ریزی برای پرداخت حداقل 500 دلار لازم است، اما اگر فقط تنوع بیشتری نسبت به آنچه تلفن شما ارائه می دهد می خواهید، مطمئناً می توانید با هزینه کمتری کنار بیایید. یک دوربین گران قیمت از شما عکاس بهتری نمی سازد.

افسانه مگاپیکسل

اگر صرفا” برگه‌های مشخصات دوربین را بخوانید، خواهید دید که دوربین‌های کامپکت و DSLR در برخی موارد دارای تعداد مگاپیکسل مشابهی هستند (16 مگاپیکسل، 20 مگاپیکسل و غیره). با این حال، مانند این است که بگوییم وانت همان خودروی اسپورت است زیرا هر دو چهار چرخ دارند. سایز فیزیکی سنسور برای کیفیت تصویر بیشتر از تعداد پیکسل های روی آن اهمیت دارد. به همین دلیل است که یک دوربین کامپکت با سنسور 1/2.3 اینچی هرگز با یک DSLR با سنسور APS-C یا فول فریم بسیار بزرگتر قابل مقایسه نمی باشد، حتی اگر دوربین کامپکت پیکسل های بیشتری داشته باشد. در حالی که عوامل کیفی فردی مانند کنترل عمق میدان نیز وجود دارد که از حسگرهای بزرگتر ناشی می شود، دلیل واقعی بهبود کیفیت این است که یک سنسور بزرگتر نور بیشتری را جمع آوری می کند. این مسئله در نهایت منجر به نویز کمتر در شرایط کم نور و رنگ و کنتراست بهتر می شود.  این بدان معنا نیست که دوربین های با وضوح بالا جایگاهی ندارند. آنها کنترل زیادی برای کراپ ارائه می دهند و می توانند پرینت های بسیار واضح و بزرگی ایجاد کنند. فقط انتظار رقابت یک کامپکت با یک DSLR را نداشته باشید، حتی اگر مگاپیکسل بیشتری داشته باشد.

سرعت و عملکرد

امروزه، اکثر دوربین ها برای کاربرد های معمول به اندازه کافی سریع هستند. دوربین‌های با لنز قابل تعویض، چه بدون آینه و چه DSLR، معمولاً عملکرد بهتری نسبت به دوربین‌های کامپکت دارند. آن‌ها سریع‌تر فوکوس می‌کنند، سوژه‌ها را بهتر ردیابی می‌کنند و عکس‌های بیشتری در هر ثانیه می‌گیرند (هر چند برخی از دوربین‌های کامپکت، مانند سری RX100 سونی، نسبت به دوربین‌های DSLR برتری دارند).

توصیه می‌کنیم به دنبال دوربینی با حداقل 5 فریم در هر ثانیه (فریم بر ثانیه) باشید، اما اگر فرزندانی دارید که ورزش می‌کنند ممکن است به فریم بیشتری نیاز داشته باشید. در عین حال، صرفاً مجذوب بازاریابی نشوید – دوربینی که 10 تا 20 فریم در ثانیه را تبلیغ می‌کند، هیجان‌انگیز به نظر می‌رسد، اما افراد کمی واقعا” به این سرعت زیاد نیاز دارند.

ارگونومی

این یک عنصر کم نظیر دوربین ها محسوب می شود. در صورت امکان، قبل از خرید آن را امتحان کنید. مطمئن شوید که دوربین به راحتی در دست شما قرار می گیرد و به قدری سنگین نیست که نخواهید آن را با خود حمل کنید. دوربینی که می خرید باید دسترسی سریع به متداول ترین عملکردها را فراهم کند و منوها باید ساختاری ساده، منطقی و آسان برای یادگیری داشته باشند.

مدل‌های دارای صفحه لمسی می‌توانند تجربه کاربری آشنایی را به همراه داشته باشند، اما در عین حال، اگر کنترل‌ها و منوها به خوبی سازماندهی نشده باشند یا صفحه نمایش را نتوان با لمس کالیبره کرد، می‌توانند آزار دهنده باشند. این مسئله بیشتر جنبه فردی دارد، بنابراین توصیه می شود در صورت امکان، مدل های مختلف را امتحان کنید.

لنزهای قابل تعویض

چندین ویژگی وجود دارد که یک دوربین خوب را از نوع عالی متمایز می کند و شاید مهمترین آنها لنز باشد. دوربینی که به شما امکان تعویض لنز را می دهد، گزینه های خلاقانه متفاوتی را در اختیار شما قرار می دهد. با اینکه برخی از دوربین های کامپکت سطح بالا دارای اپتیک بسیار خوبی هستند، اما نمی توانند با تطبیق پذیری لنزهای قابل تعویض رقابت کنند.

اکثر دوربین‌های DSLR و دوربین‌های بدون آینه معمولاً با یک لنز کیت اولیه فروخته می‌شوند. این لنز زوم کوتاه، جمع و جور و راحت است، اما در واقع پتانسیل دوربین را نشان نمی دهد. شما می توانید هزینه اندکی را صرف خرید انواع لنزها از زاویه واید تا تله فوتو کنید. تغییر لنز به معنای واقعی کلمه پرسپکتیو شما را تغییر می دهد و انتخاب یک لنز آنقدر موضوع مهمی است که راهنمای خرید جداگانه ای برای لنز دوربین عکاسی داریم.

خریداران مبتدی دوربین عکاسی اغلب می پرسند که آیا مثلاً لنزهای کانن را می توان در دوربین نیکون استفاده کرد یا خیر. به طور کلی، شما نمی توانید از برندها عبور کنید – حداقل بدون استفاده از آداپتورهای دیگر و قربانی کردن برخی عملکردها. استثنا در این مورد Micro Four Thirds است که هم پاناسونیک و هم المپیوس لنزهایی می سازند که می توان روی دوربین های هر دو برند نصب کرد.  همچنین تولیدکنندگان دیگری مانند سیگما و تامرون نیز وجود دارند که لنزهایی را در پایه‌های مختلف و متناسب با برندهای کانن، نیکون، سونی و سایر برندها می‌سازند.

لرزشگیر تصویر

لرزشگیر اپتیکال با تغییر فیزیکی عناصر درون لنزها به از بین بردن قسمت های تار در عکس های شما کمک می کند. این به ویژه برای لنزهای زوم طولانی که ثابت نگه داشتن آنها دشوار است مفید می باشد. این روش ترجیحی برای دوربین‌های DSLR است، هرچند همه لنزها لرزش گیر ندارند.

لرزشگیر تغییر سنسور (اغلب موسوم به لرزشگیر داخلی دوربین یا IBIS) حسگر را در پاسخ به ارتعاشات فیزیکی جابجا می کند. این روش ترجیحی تثبیت دوربین‌های بدون آینه است. معمولاً عملکرد بسیار خوبی و مزیت کار با هر لنزی را دارد.

در مقابل، لرزشگیر الکترونیکی تصویر (EIS)، یک ترفند دوربین است. با اینکه ممکن است عکس نه چندان تاری گرفته شود، اما اغلب این کار را به قیمت کاهش کیفیت تصویر انجام می دهد. این روش ترجیحی برای دوربین‌های اکشن است و برخی مانند GoPro Hero8 Black آن را به خوبی انجام داده‌اند.

منظره یاب نوری در مقابل منظره یاب الکترونیکی

منظره یاب مطمئناً مزایای خاص خود را دارد و علاقه مندان به عکاسی همچنان آنها را به استفاده از صفحه نمایش LCD ترجیح می دهند. همه آنها در نور شدید خورشید زمانی که صفحه LCD ممکن است از کار بیافتد ضروری هستند و همچنین می توانند به شما کمک کنند تا روی عکس تمرکز کنید و عوامل حواس پرتی خارجی را نادیده بگیرید.

دوربین های DSLR منظره یاب نوری دارند، در حالی که دوربین های بدون آینه از منظره یاب های الکترونیکی (EVFs) استفاده می کنند که اصولا” صفحه نمایش های LCD کوچکی با محافظ چشم می باشند. اکثر دوربین‌های کامپکت فاقد EVF هستند، زیرا باعث افزایش اندازه و وزن دوربین می شوند، اما برخی از مدل‌های سطح بالا مانند Sony RX100 VI این قابلیت را  دارند.

منظره یاب نوری واضح ترین تصویر ممکن را ارائه می دهد و باتری را خالی نمی کند. منظره یاب های الکترونیکی مزایای خاص خود را دارند: می توانید تاثیر نوردهی و تنظیمات رنگ خود را در حین عکاسی مشاهده نمائید، یا برای بررسی فوکوس زوم کنید، و انواع اطلاعات دیگر را نمایش دهید.

ویدئو

امروزه همه دوربین ها قابلیت فیلمبرداری دارند و حتی بسیاری از آنها فیلم را با وضوح 4K Ultra HD ضبط می کنند. دوربین‌های بدون آینه و دوربین‌های DSLR سطح بالا قابلیت های ویدیویی را ارائه می‌کنند که حتی برای ساخت فیلم مناسب هستند، و همچنین گزینه‌های خلاقانه‌ را از لنزهای انتخابی موجود افزایش می‌دهند.

یکی از مواردی که بایستی به آن توجه نمود، فریم ریت (تعداد تصاویر منتقل شده در ثانیه) می باشد. 24 تا 30 فریم در ثانیه طبیعی است، 60 برای پخش فوق العاده روان یا حرکت آهسته خوب است، اما گاهی اوقات یک سازنده دوربینی را ارائه می دهد که ویدیوی 4K را تبلیغ می کند با این وجود در پاورقی مخفی در می یابید، که فقط با سرعت 15 فریم در ثانیه ضبط می شود که به سختی اصلا” ویدیو است. هر دوربینی، از کامپکت گرفته تا مدل های بالاتر، ضبط ویدیوی مناسبی را برای استفاده های معمول ارائه می دهد، اما شاید مهمترین ویژگی برای فیلمبرداری خوب، لرزشگیر باشد. اگر نمی‌خواهید سه‌پایه حمل کنید، مطمئن شوید که دوربینی با لرزشگیر تصویر در بدنه یا لنز با OIS دارید. این کمک می کند تا از نتیجه صاف و بدون لرزش برای فیلم برداری دستی مطمئن شوید.

حالت های عکسبرداری

دوربین‌های مبتدی کامپکت معمولاً حالت‌های عکاسی زیادی را ارائه می دهند، اما همه آنها فقط در حالت پایه خودکار هستند. اگر مشکلی با دیافراگم، سرعت شاتر و ISO دوربین ندارید، پس اشکالی ندارد. با این حال، مدل‌های کامپکت پیشرفته و لنزهای قابل تعویض با حالت‌های تنظیم دستی، کنترل بسیار بیشتری بر روی تصاویر برای شما فراهم می کنند. این دوربین‌ها نیز دارای حالت‌های خودکار هستند، بنابراین اگر هنوز آماده خاموش کردن حالت خودکار نیستید، اما فکر می‌کنید ممکن است بخواهید در آینده توانایی خود را در عکسبرداری سریع امتحان کنید، به دنبال دوربینی باشید که کنترل دستی را ارائه می‌دهد.

RAW در مقابل JPEG

JPEG تقریباً در همه جا استاندارد واقعی برای تصاویر محسوب می شود. اگر به عکسی در اینترنت نگاه کنید، احتمال دارد یک JPEG باشد. اکثر دوربین‌ها به‌طور پیش‌فرض مستقیماً با فرمت JPEG عکاسی می‌کنند، و برای اکثر مردم، این فرمت مناسب است. دوربین‌های سطح بالاتر، به‌ویژه مدل‌هایی با لنز قابل تعویض، توانایی عکاسی با فرمت RAW را ارائه می‌دهند. تصاویر RAW اطلاعات کامل سنسور دوربین شما ثبت می‌کنند، بدون اینکه مانند JPEG داده‌ها را دور بریزند. آنها لزوما” خارج از دوربین بهتر به نظر نمی رسندد، اما انعطاف پذیری بسیار بیشتری را برای کسی که می خواهد با تصاویر خود در مرحله پس از تولید کار کند، فراهم می کنند. سایه ها را می توان روشن، یا قسمت های پر رنگ را می توان کم رنگ کرد و تعادل رنگ را به صورت کامل می توان تغییر داد – RAW دنیای جدیدی از امکانات ویرایشی را فراهم می کنند.

با این حال، تمام این اطلاعات اضافی تصویر نیازمند صرف هزینه هستند. فایل های RAW معمولاً چهار برابر بزرگتر از یک JPEG با کیفیت می باشند. اگر قصد دارید با فرمت RAW عکاسی کنید، مطمئن شوید که کارت حافظه بزرگ و فضای هارد دیسک زیادی دارید.

وای فای و جی پی اس

با توجه به فراگیری رسانه های اجتماعی، Wi-Fi تقریباً یک ویژگی ضروری در دوربین های مدرن است. اگر می‌خواهید بدون اتصال دوربین به کامپیوتر، تصویر خود را مستقیماً در اینستاگرام یا فیس‌بوک به اشتراک بگذارید، دوربین فاقد قابلیت Wi-Fi، نخرید. اکثر سازندگان این روزها آن را در اکثر مدل های خود قرار می دهند و هر کدام اپلیکیشن iOS یا اندروید مخصوص به خود را برای اتصال دوربین بصورت بی سیم به منظور انتقال تصاویر دارند. این برنامه ها معمولاً ابتدایی هستند، اما کار را انجام می دهند.

GPS، برای اکثر افراد یک گزینه ضروری محسوب نمی شود. اگر زیاد سفر می‌کنید، GPS برای نشانه گذاری مکانی تصاویر شما مناسب است، بنابراین می‌توانید به راحتی بفهمید که هر کدام کجا گرفته شده‌اند. دوربین‌های زیادی این ویژگی داخلی را ندارند، اما برخی از تولیدکنندگان درصورتیکه بخواهید این قابلیت را اضافه کنید، افزونه‌های GPS اختیاری دارند. چه بصورت داخلی باشد یا نه، به خاطر داشته باشید که وقتی GPS فعال است، باتری دوربین شما به میزان قابل توجهی سریعتر خالی می شود، بنابراین در مواقعی که به آن نیاز ندارید، از آن استفاده نکنید.

عایق در برابر هوا، عایق در برابر گرد و غبار و ضد ضربه

اول از همه، اجازه دهید برخی از ابهامات را برطرف کنیم: دوربینی که در برابر هوا، باران یا قطرات آب عایق باشد، ضد آب نیست. یک دوربین عایق در برابر هوا بیانگر آن است که تمام درزها و دکمه‌ها برای ممانعت از ورود باران، مه و قطرات کوچک بسته شده‌اند، اما در صورت غوطه‌ور شدن در آب دوربین دوام نمی‌آورند. از طرف دیگر یک دوربین ضد آب برای عکاسی در زیر آب طراحی شده است. اگر از مناظر در باران عکس می گیرید، یک دوربین عایق در برابر هوا نیاز دارید. اما اگر قصد دارید هنگام غواصی عکس بگیرید، یک دوربین ضد آب لازم دارید.

بسیاری از دوربین های بدون آینه و DSLR با کیفیت در برابر هوا عایق هستند، که آنها را برای طیف گسترده ای از عکاسی در فضای باز مناسب می کند. اندکی باران یا برف، یا مه ناشی از آبشار یا پاشیدن قطرات یک موج کوچک در قسمت جلویی قایق به آنها آسیب نمی رساند. با این حال، دوربین‌های با لنز قابل تعویض سطح پایین‌تر، معمولاً عایق آب و هوا نیستند. نکته دیگری که باید در نظر داشته باشید: اگر دوربین شما ضد آب، ولی لنز آن ضد آب نمی باشد، باز هم ممکن است دچار مشکل شوید.

دوربین های ضد آب زیرمجموعه خاصی از دوربین های کامپکت محسوب می شود. آنها معمولا” ضد ضربه هستند، بنابراین اگر هنگام پیاده روی از دست شما بیافتند سالم می مانند. قاب‌های ضد آب برای دوربین‌های با لنز قابل تعویض نیز موجود می باشند، که می‌توانند بسیار گران باشند.

اگر بودجه محدودی دارید، برای مثال 300 دلار یا کمتر، در واقع به این فکر کنید که آیا اصلاً به یک دوربین مستقل نیاز دارید. اگر دوربین می خرید، اطمینان حاصل کنید که به دنبال قابلیت هایی (لنز زوم، ضد آب و غیره) هستید که گوشی هوشمند شما فاقد آن است و انتظار نداشته باشید کیفیت تصویر قابل توجهی را بدست آورید. اگر بودجه شما کمی بیشتر است اما چیز ساده‌ای می خواهید، یک دوربین کامپکت(خانگی) پیشرفته با سنسور 1 اینچی را مد نظر قرار دهید.

اگر به دنبال پاسخ سریع و کیفیت بالاتر هستید یا به عکاسی به عنوان یک سرگرمی یا حرفه علاقه دارید، وقت آن رسیده است که یک دوربین بدون آینه یا DSLR خریداری کنید. مدل‌های سطح مبتدی از حدود 500 دلار شروع می‌شوند، با اینحال، گزینه‌های گران‌تر فضای بیشتری برای رشد فراهم می‌کنند. به یاد داشته باشید، همه چیز در مورد یافتن دوربینی است که برای شما مناسب است.

لیست 37 مدل پرفروش ترین دوربین های عکاسی دیجی کلا