مقدمه
به مقاله ارتباط بین خودشناسی و خود کنترلی خوش آمدید. اآیا تا بحال وسط حرف زدن متوجه شده اید که خیلی بلند صحبت می کنید؟ یا شاید بتوانید زمانی را به یاد بیاورید که برداشت بدی سوء از شوخی کسی داشته اید و آن را خنده دار ندانسته اید، یا قبل از شکایت در مورد حدود خود متوجه سر خلق نبودن افراد نباشید.. اینها مثال هایی هستند که نشان می دهند وقت گذاشتن برای توجه به اطراف و رفتار مناسب به منظور افزایش خودشناسی می تواند شما را از شرمندگی نجات داده یا مانع از سوء تفاهم شود.
خودشناسی یا خودآگاهی(پیشنهاد می شود: خوداگاهی چیست) با خود کنترلی مرتبط می باشد، زیرا مستلزم کنترل محرک های ما، پایبندی به هنجارهای اجتماعی و مدیریت احساسات خود برای رفتار مناسب در لحظه است. این یک خصلت مهم برای ما محسوب می شود تا بعنوان مربی با اطمینان از این که اقدامات ما با اهدافمان مطابقت دارند، رشد کرده و دانش آموزان ما نیز برای کسب موفقیت در مدرسه و خارج از مدرسه رشد می کنند. خودشناسی مخصوصاً برای یادگیری مجازی حائز اهمیت می باشد، چرا که نظرات ارائه شده به صورت آنلاین، نسبت به نظرات حضوری راحت تر سوء برداشت می شوند. همه اعضای کلاس می‌توانند از داشتن مهارت‌هایی برای ارزیابی اینکه چگونه اعمال و کلماتشان توسط دیگران درک می‌شود، بهره ببرند، و این امر می‌تواند به ما در ایجاد محیط‌های یادگیری امن و سازنده در همه اشکال کمک کند.
خودشناسی چیست؟
خودشناسی تمرین هوشیارانه آگاهی از وضعیت درونی خود و همچنین آگاهی از روابط و تعاملات خود با دیگران می باشد. این شامل حفظ آگاهی در مورد احساسات، افکار و اعمال فرد و تشخیص چگونگی آن احساسات، افکار و اعمال در مواجهه با دیگران می باشد. دو نوع متفاوت از خودشناسی وجود دارد: موقعیتی/ بیرونی و ذاتی/ درونی.
- خودشناسی موقعیتی/خارجی فرآیندی است که در آن کار انجام شده را با استانداردهای رفتاری نهادینه خود مقایسه می کنیم، سپس تغییراتی را برای ابراز رفتار مناسب ایجاد می کنیم. این شامل درک واضحی از نحوه نگرش دیگران نسبت به ما، از جمله ارزش ها، احساسات، آرزوها و همخوانی ما با یک محیط می باشد.
- خودشناسی ذاتی/ درونی، که گاهی اوقات به عنوان خودآگاهی از آن یاد می شود، تمایل فرد به بازتاب تجربیات درونی و روابط خود با دیگران است. این شامل ارزیابی دقیق نحوه تاثیری گذاری ارزش ها، علایق، آرزوها و همخوانی فرد با یک محیط و برخود با دیگران می باشد.
خودشناسی به طور گسترده با سلامت ذهنی مرتبط می باشد. شیوه‌های تقویت کننده خودشناسی، مانند تأمل درونی و پرورش بینش‌های شخصی، نتایج مثبت و سودمندی را در بر دارند. تقویت خودشناسی به نوبه خود توانایی ما را برای نشان دادن خود کنترلی افزایش می دهد، چون خودشناسی می تواند به ما در درک و محدود نمودن انگیزه هایمان کمک نماید. خودشناسی همچنین به افزایش خودباوری در دانش‌آموزان کمک می‌کند، زیرا دانش‌آموزان خودآگاه می‌توانند نقاط قوت خود را شناسایی کرده و در زمینه‌هایی که احتمالا” به کمک بیشتری نیاز دارند از خود دفاع کنند. تقویت خودشناسی همچنین می‌تواند به تقویت مهارت‌های همدلی کمک کند، و افزایش خودشناسی با مهارت‌های ارتباطی مؤثرتر و روابط قوی‌تر مرتبط می باشد. مهارت های همدلی ایجاد شده توسط خودشناسی، ابزارهای ارزشمندی برای بزرگسالان و دانش‌آموزان هنگام کار بر روی موضوعات عدالت اجتماعی محسوب می شوند. این مهارت ها به ما اجازه می دهند بدانیم که دیدگاه ما تنها دیدگاه موجود نیست. زمانیکه بتوانیم با درک اینکه چگونه نگرش ما بر تفسیرمان از تجربیات دیگران تأثیر گذار است، گوش دهیم و باورها، امیدها و ناراحتی های خود را با احترام بیان کنیم، آنگاه خواهیم توانست اقدامات سازنده تری برای ساختن جهانی عادلانه تر انجام دهیم.
همه این مزایا بصور مستقیم با حمایت از رشد اجتماعی و عاطفی دانش‌آموزان در هر پنج شایستگی CARES مرتبط است.
برای حمایت از خودشناسی در دانش‌آموزان، استراتژی های زیر را اجرا کنید:
- گنجاندن خلاقیت انعکاسی. در مورد موضوعات مختلف، مانند نحوه یادگیری بهتر و ارتباط بین تعهد به یک کار و موفقیت در آن کار، مجله ای را در اختیار دانش آموزان قرار دهید. در نظر داشته باشید آنها از طریق هنر یا نوشتن تعارضی که از دیدگاه شخص دیگری تجربه کرده اند را منعکس می کنند، که به آنها اجازه می دهد تا نحوه نگرش دیگران به اعمالشان را بررسی کنند. دادن فرصت به دانش‌آموزان برای فکر کردن در مورد نقششان در یک موقعیت خاص، باعث ایجاد خودشناسی شده و به آنها اجازه می‌دهد تا اعمال خود را از جنبه جدیدی مشاهده کنند. در مورد یادگیرندگان آنلاین، بررسی کنید که چگونه نظرات هنگام ارسال در مقایسه با زمانی که بصورت رو در رو گفته می‌شوند، متفاوت هستند. برای دانش آموزان یک پست ایجاد کرده و از آنها بخواهید در مورد آن نظر دهند. یک یا دو هفته بعد، دوباره به پست ها و نظرات مراجعه کنید. از دانش‌آموزان بخواهید نظرات خود را منعکس کرده و ببینید که آیا نظرات آنها آگاهانه است یا خیر.
- نشانه ها/قوانین اجتماعی را به زندگی دانش آموزان مرتبط کنید. با صحبت بی پرده در خصوص رفتارهای قابل قبول در موقعیت های مختلف به دانش آموزان کمک می کنید تا خودشناسی موقعیتی خود را بهبود دهند. برای مثال، به دانش‌آموزان کمک کنید بفهمند که چرا سکوت در کتابخانه مهم است. زمانیکه علت امری را متوجه شوند، بهتر می توانند ارزیابی کنند که چگونه رفتارشان با انتظارات همخوانی دارد. با درخواست از دانش‌آموزان برای فکر کردن در مورد مواقعی که از یک نشانه/قانون اجتماعی پیروی کرده و یا نکرده اند و نتیجه آن، یادگیری اشان را تحریک کنید. همچنین می توانید از آنها بخواهید به مواقعی فکر کنند که شخص دیگری از یک قانون یا نشانه اجتماعی پیروی نکرده است. رفتار آن شخص باعث ایجاد چه احساسی در آنها شده است؟ این تذکرات به آنها کمک می کند بین خود و دیگران ارتباط برقرار کرده و به آنها نگرش دیگری می دهد تا تأثیر خود بر دیگران را مد نظر قرار دهند.
- در موقعیت های دشوار به دنبال «چه چیزی» باشند. هنگام مواجه با بازخورد انتقادی یا احساسات چالش برانگیز، دانش آموزان را تشویق کنید که تا در مورد اینکه چه کاری می توانند انجام دهند تا در آینده پیشرفت کرده و یا تجربه مثبت تری داشته باشند، سوال کنند. این تمرین با تمرکز بر رفتارهای عملی، باعث ایجاد خودشناسی شده و به دانش‌آموزان کمک می‌کند تا بازخورد را با رفتار خود پیوند دهند. به جای تفکر زیاد در مورد علت، تمرکز بر آنچه در آینده با آن مواجه می شوند به دانش آموزان اجازه می دهد تا نحوه تأثیر گذاری مثبت بیشتر در آینده را مد نظر قرار دهند.
- تاکید بر مفروضات. از دانش آموزان بخواهید فرضیاتی که در مورد شخصیت های یک داستان دارند را بنویسند. وقتی درباره یک شخصیت خاص مطالعه می کنند، تصور می کنند کجا متولد شده است؟ به نظر آنها غذا، رنگ یا سرگرمی مورد علاقه آن شخصیت چه می باشد؟ در مورد اینکه چرا دانش آموزان این مفروضات را دارند بحث نموده و با مفروضات مشابه آنها در زندگی ارتباط برقرار کنید. تمایز بین فرضیات و واقعیت ها به دانش آموزان کمک می کند تا از الگوهای فکری خود و همچنین چگونگی درک دیگران از آنها را بدون اینکه حتی متوجه شوند،آگاهی یابند. این فعالیت باعث ایجاد خودشناسی درونی و بیرونی می شود.
خودشناسی، مانند تمام جنبه های دیگر SEL، یک مهارت قابل آموزش است. می توانیم شرایط را به گونه ای برای دانش آموزان فراهم کنیم که مهارت های خودشناسی و مزایای آن برای خودشان را کشف کنند. هنگامیکه این مجموعه مهارت را در دانش آموزان پرورش می دهیم، می توانیم زمانی را نیز برای تأمل درمورد مهارت های خودشناسی و تمایلات خود نیز اختصاص دهیم. با کار برای ایجاد فرهنگ آگاهی و هدفمندی در کلاس درس و جامعه مدرسه، می توانیم با اعتماد به نفس(پیشنهاد می شود: ایجاد اعتماد به نفس) برای موفقیت آموزش و یادگیری حرکت کنیم.
